මනාප හිනාව

දසන් දක්වා
ණයට ඉල්ලා
ජිවිතය මුලාවට
ඉඟිමරණ අපුරුව...

පිණි බිඳ

ගසක් අතු රිකිලි ලා
මහත් තේජසින්
හාත්පස විහිදී
සිය රිකිලි හිස පැළඳි
මලක් දකිනු රිසින්
ඔබ මොබ සැලෙද්දී
එහි රැඳී එක් පිණි බිඳක්
පත් අගින් ගිලිහී
මහත් වෙහෙසක් දරා
මුල සිප ගනු දුටිම්
මලක් සොයා
වෙහෙසට පත් ගස
සෙමෙන් පිණි බිඳ දෙසට හැරී
පවස සංසිඳුවා ගති..

පුරහඳ

රහසින්වත් පෙම් නොකළ
පුරහද
අන්න දෙපලු කරගෙන
හදවත

තාරුණ්‍යය

තටුසලා පියඹනා
නිදහසේ ඉගිලෙනා
සුන්දරය ජිවිතය
මල් පුසුඹ කැටිවෙලා

ප්‍රේමය
කතා කරනු බැරිව ගිය
සෙල්ලම් බෝනික්කෙකි
තවමත් විසි නොකළ

සෙනෙහස

සඳ සීතලට
උණුසුමක් වී ඉන්න...
ඉකිබිඳින කවියක
පද වැලක් වී ගයන්න...
නුඹ සිටින ඉසව්වක
ආදරෙන් දැවටෙන්න...
විඩාබර ජිවිතයට
අත්වැලක් වන්න...

ප්‍රේමාතුරයා

හිතවතිය ,
මා
ප්‍රේමයෙන්
ආතුරව

ඔබ
දුම්මල වරම
අතැතිව .

ආදරේ ඉම

සුන්දරද? අසුන්දරද?
සරලද? සංකීරණද?
විදීද? විදවයිද
අනේ මගේ ආදරේ
කොහෙන් කෙලවර වෙයිද?

සඳ

හවස වට වැස්සට
ලිස්සලා විත් පොළොවට
මඩ කඩිති මතුපිට
සඳ පෙනෙයි බැලු බැලූ අත!

ජීවිතය

කදුල අවසාන
නැගෙන සිනහව
විදි නම් හදවතින්
දුකද සතුටකි
කදුල මිහිරකි
දිවිය සොදුරුයි
හැම කල්.

System

නමෝ කියා බුදු මැදුරෙන් වීදි බසිත්
ළමෝ හදා වැඩිහිටි මැදුරෙහිම වෙසෙත්
වමෝ බැඳී "දියව් දියව්!" බෙරිහන් දෙත්
කිමෝනා ඇඳන් ජපනාටම බැට දෙත්

තුහින මලක්

තුහින මලක් මම
තණ අග සුපිපුණු
බලා හිඳිමි රන් හිරු රැස් එන මඟ
ඉන් එළි බිඳකට
මොහොතක් පෙම් කර
සැඟවෙමි දිදුලන මතකය පොදිබැඳ

මිතුරුදමට හෙණ ගැසූදා

කටු කාගෙන
වැඩ වමාරගෙන
රෑ නිදි මරාගෙන
උදව් කළ මේ අත්
කපා දැමුවානම්
හිතේ දුක
වාවගන්න තිබුණා...

මිත්‍රත්වය වෙනුවෙන්
දිගුකළ
අපේ අත්වලට
හෙණ ගහපන්......

unique

වැස්සකට පසු එන්න
හද සීත තවරන්න
වෙව්ලනා දෙතොල් අග
තුහින සුසුමක් වෙන්න...
අව්වකට පෙර යන්න
දිලිසිලා සැඟවෙන්න
අනුපම රටාවක්
හදවතේ ඇඳ යන්න

පුරඟන

පියුම් පුදින
සොඳුරු උදෑසන
නිදි යහනින්ද
අවසර නොගෙනම
මා කෙරෙන්
රහසින් දුරුවන
මගේ පෙම්බර
පුරඟන...

උදෑසන

අඳුරු සළුපිලි
උනා විගසින්...
සීත පිනි කැට
රටා සිත්තම්...
සකුණ ගීයක
සුභ නිමිත්තෙන්...
උදා වුවා
රවිඳු මනකල්...

ගිනි

ගිනි පුපුර දඟ කරන
හදේ අළු යට නිදන
සුසුම් සුළඟින් සැලෙන
දවන, ගිනිබත් කරන
නෙතු සරක පටලැවෙන
ඇඟිලි තුඩු අග රැඳෙන
සැනෙන් සියොළඟ වෙලෙන
නිවෙන යළි යළි දැවෙන

ඇය

ඇස් නිලුපුල් නොවුනට
මුහුන සඳවත දෙතොල් නාදලු
සිගිනිඟ සිරිවස කෙස් සුනිල් වලා
නිය මුතු නොවුනට ඇය ඔබද මන්දා.

දුර සයුර

කඳු මුදුන පිපුණු මට
පෙනෙයි දුර ක්ෂිතිජ ඉම
සෑම සිහිනයක අග
දැනෙයි සයුරක සුවඳ
එකින් එක පෙති සිඳිමි
සුළං අත පා කරමි
හෙට දකින සිහිනයක
සයුර, මම නුඹ සිඹිමි

දුරස් වු සිත

මුදු සිහින අතර
සැතපුන ම සිත
නුඹට තුරුළුව
ලැබු උණුසුම
මගෙන් දුරු කර
ඇයට ළං කර...

මම ඇයට ප්‍රේමය
තෑගි කලා
ඈ මට සපත්තුවක්
තෑගි කලා

ආදරය

ආදරය, ඔබ නම් අපුරුයි..!!
අවසානයට ඉතිරි කර ගියේ...
මා සිතෙහි ඉපදුනු විරහවේ,
කවි සිතුවිලි විතරමද...?

කැටපෝලය

වේලිච්චි අත්තක කරුවක්
හිල්වෙච්චි ටියුබයක රබර් පටි
අඩිය ගැලවුණ සපත්තුවක හම් කෑල්ලක්
එකට වෙලා හැදූ කැටපෝලයෙන්
බ්ලොක් ගල්, කබොක් ගල් කෑලි විද
එළවන්න ද කැලේ නියවන
කපුටන්, වවුලන්, බස්සන්, වඳුරන්
තලු මරමින් නිදි කිරන...

රූං රූං

මං ඉන්නං වෙනිං කවුරුං හරි එනකං
එතකං මා ලගිං හිටහං
පුලුවංනං මකහං මගේ තනිකං
බැරි නං ඉතිං පලයං

පෙම් සිත

මිහිමඬලේ ඉම සොයා
දුරට පියමන් කරන
පාට දේදුන්නක නැගි
හිරුට ඉනිමන් බඳින...
නුඹ දොඩන පෙම් කතා
හදවතේ පැල් බඳින
කළුවරට ආවඩා
ප්‍රේමයේ සැරිසරන...

ඉරිසියාව.

තුරු සිරස
මුදුනින්ම
සුපිපි
අර-ලිය මලක්,

හිනෙහෙනා
අයුරු දැක
ඔරවනා
බිම් මලක්.

මගේ සිතට

නැටුමක අවසානය
මත් සිත
දහඩිය ගත
තව එක වටයක් කැරකී
හති හලා
පද්මාසනෙන්
සැරසෙයි වඩන්නට බවුන්
අබ්‍රහ්ම චාරියා .........
බ්‍රහ්ම චර්යාව .

තාරුණ්‍යය

තටුසලා පියඹනා
නිදහසේ ඉගිලෙනා
සුන්දරය ජිවිතය
මල් පුසුඹ කැටිවෙලා

සුන්දරම් ගේ පෙම්පත

මගේ නම සුන්දරම්
මම උඹට ආදරම්
තල්ගහ යටට වර වරම්
නැත්තම් මර මරම්

නික්මීම

නෙතු දෑලේ
දැවටුන ඒ සොඳුරු රුව
හද සදා පිරිමැද
කඳුළු බිඳුවක
මතක කැටිකර
මගෙන් දුරකට
නික්මුනා...

කුවේණි

අපහාස
උපහාස
විඳ දරාගත්තා
බැති සිතින්
කුවේණී
දරු ගැබත්
කුස දරාගෙන....

දුක
වේදනාව
විඳින්නට බැරුව
නොපෙනෙන මානයක ඉඳ
ඉකි බින්දා
කුවේණී
දරු ගැබත්
තුරළු කරගෙන....

ජීවිතය

කපා දැමු
අරලිය අත්තක්
ප්‍රසුත කරා
මල් ඉත්තක්
මියෙන්නට මත්තෙන්...

මතකය

මාලතී මල් සුවඳ
පිරුණු ඒ නිශායම
සිතුවිලි නුවර පුරාම
ඇවිද ගිය අනන්තය...
ළං ළංව මායාව
නෙතු පියන් දැවටෙන
සුන්දරයි නුඹ මතක
විඩාබර මගේ සිතට...

උඹ ගියාට පස්සේ

පමා වී ආ වසන්තයට මල් පිපෙන්න ගත්තා විතරයි
අනේ මේ මූසල සීත සෘතුව මකලා දැම්මනෙ ඒ ඔක්කොම
පූදින්න උන්නු පැතුම් මල්.....
හිතක් පපුවක් නැති එකා

“ ඕ....ඉන්න බෑ සීතලයි වහලා දාපන් ඔය ජනේලෙ
ගේ ඇතුලට සීතල එනවා..”

ෂික් හිතේ හැටියට දුක විඳගන්නවත් නැති හැටි
චිරි.. චිරි.. චිරි.. ඩස්!!

පැතුම

රතු ඉර ළඟදි
ආලය දුරුවුවා
කහ ඉර ළඟදි
නැවතත් අප හමුවේවා!

රෝග වාර්ථාව

ඇසේ වැළපිලි
සිතේ සිතුවිලි
නැතේ හසරැළි
නෙතේ කඳුලැලි

ගතේ හිතනැති
හිතේ නුඹනැති
නුඹේ දුකරැඳි
දිවිය නිමිනැති

තනිකම

සීත හිම මංසලේ
තනිව සරනා පැයේ...
ඉකිබිදින හද මඬල
නුඹ සොයා එන රැයේ...
මට ද නුඹ නුඹට මා
සැනසුමයි ළං කලේ...
සැම ඉතින් දුරුවෙලා
ඉකිබිඳින මේ පැයේ...

ඇය..

සන්සාර සිහිනයේ
සක්මන් කරන්නී...
නුඹම පතාගෙන
සසර සරන්නී...
නුඹ නමින් සැමදා
පේවී හිඳින්නී...
ප්‍රේමයේ සොඳුරුතම
දිව්‍යාන්ගනාවී.....

බේගල්

පට පට ගගා ඇවිලෙන හඬ එයි එ මට
වැටුනා වගේ ගිනි හුළ බට කැලේ කට
තටු නැති උනත් ඉගිලිය හැක හතර වට
කට කලු දෙපා සතෙකුගෙ බේගල් වලට

හැබෑව

අහිමිවි යන නුඹ
ඇවිත් කීවා මට
අහිමිව යනවග
සිහිනෙන්

හැබැවක් වුනු
එකදු සිහිනයක්
නොවේ යැසි සිතු
සිතට ලැජ්ජයි

අහිමි වන්නට පරෙම
ඔව ඇවිත් සිහිනයෙන්
කිව් නිසා අදින් මට
අහිමි බව සිහිනයම

ගමේ අපි අපි මරාගෙන මරාගෙන දිනෙව්වා උන්
උන් දිනූ සතුටට උන් ජය පැන් බිබී නටත්දී
ගමේ අපි තාම මරාගන්නවා උන් වෙනුවෙන්
පලවෙනි දෙවෙනි බදාගෙන සුභ පතත්දී
අපි තාම මූණ බලන්නෑ පාරකදී ගමේ එකාගෙම..

පපුතුරේ සැඟවිලා
විඳගන්න ඔය සුසුම්..
ඇසිල්ලක් දෙනවාද
එකම එක වතාවක්

නෙතු පතුලේ කිමිදිලා
අහුලන්න පෙම් හැඟුම්..
නුඹේ නෙතු එළිය ඇති
ඇත්තමයි රත්තරන්....

සවන

දහස් ගනනක් මුව විවිරවිය
අහිමියි කියන්නට නූඹ මට
විවර නොවුනා එකදු මුවක්
හිමි වේ යැයි කියන්නට

කපාලන්නට හිත්නා නෙවෙද මට
මගේ සවන

අම්මා

දරු ගැබක් කුස දරා
දසමසක් පෙරුමන් පුරන්නී....
සුවහසක් කල් වුව ද
අප නමින් පැතුමන් පතන්නී...

කැඳ බඳුණ

ඇය
පළුදු වූ
කැඳ බඳුන

කැඳත් ,
රැවුලත්

මහට
අහිමි කළ .

?

දකින්න ආසයි
ඒත් කොහෙද ඔබ ?
විඳින්න ආසයි
ඒත් කොහෙද සිත ?
කියන්න ආසයි
ඒත් කොහෙද ලඟ ?
ලබන්න ආසයි
ඒත් කොහෙද පින ?

අනේ අර සඳ තාම අඬ අඬ
හිඳියි මා හොරැහින් බලා
ඇයට මම කවි නොලිය හිටියොත්
එවනවලු ඈ කළු වලා

විටින් විට සඳ වහ ගනියි වත
වෙලා-ගෙන ගත කලු වලා
මට මොකෝ වෙත ඈට කවි නැත
යවමි සේරම තරු බලා..

ලියවේය දස දහස් කවි පද
ඔබේ නමින් ගොතාලා
කෙසේ පවසන්නේ වයාලා
ඔබ මගේ ජිවයයි ගෙවෙන දිවි පුරා

මවා රසදුන් සිනා කැන්
මහද ගැබ සිසාරා
ගෙනේ මිහිරක් හද තුටින් පුරවලා
‍රැක ගනිමි ඔබ මගෙයි සසර පුරා

අවිහිංසක පැතුම !

කඳුළු මුතුකැට හීන අහුරා
නෙත් අඟින් මිඳිලා වැටෙද්දෙන්…
සුවඳ මැකිලා පරවු පැතුමන්
සිත් අසපුවේ විසිරී ගියාදෙන්…
මගෙන් මිඳිලා දුර ඇදෙන රුව
තවත් එක් මිරිඟුවක් වුණදෙන්…
හිතම පාරා දුකක් දුන්නත්
ඔය හිතට සැනසුම ලැබෙද්දෙන්…!

තරු දෙනෙත දිළිසෙමින්
ආදරෙයි කීවාම...
පපුතුරේ හැන්ඟෙමින්
උණුසුමක් සෙව්වාම...
දාලා යන්නේ කොහොම මන්
ජීවිතේ නුඹ ගාව.......,,,

වහින වැහි හැම එකක්ම
එක වගේ නෑ
ඒත් ....
වැස්සෙ තරම කොයි වෙතත්
ඇදහැලුනෙ වතුර විදිහටමයි..

හිතට දැනුනු හැම දුකක්ම
එක වගේ නෑ
ඒත් ....
දැනුණු දුක කොයි වෙතත්
බොඳවුණේ කඳුළු විදිහටමයි..

මට මෙතනට පෙණෙනා සඳ
නුඹටත් ඔතැනට පෙනේද ?
මට කරනා විලසට ඇය
නුඹටත් ඇහැ ඉඟි මැරේද ?

සටන

කැහුටු බැල්ලියක්
සමග සටනක
ජීවිතය වැරදුනු
නාකි හීරලුවෙක්

කේන්දරය

ඔක්කොම තරු පිහිටා ඇත හරි හරියට
රාහු කේතු ඇත්තේ මගෙ ඉහ හරියට
චන්ද්‍රයි ග්‍රරුයි පිහිටා නැත ලග හරියක
සිකුරු තරුව වඩින්න මගෙ අත හරියට

කාලිදාස

මට දුරින් හිඳ
දැනුනත් නොදැනුනා සේ
පාන සෙනෙහේ මඟ හරින
කාලිදාස....
මේ ගැබ්බර හිත දරන්
තවමත් කවිකම් කරන
සතුන්තලා මම....

අනේ මගෙ ජීවිතේ
හොදම කල නැති වුණේ
ඇගේ වරදින් නොවේ
මගෙම වරදැයි සිතේ

"ආදරය" යන
නිමක් නොදකින අනන්තය
මම, ඔබේ නෙතඟින්
බලාඋන්නෙමි...
මගේ ලය මත තැවරූ
සුසුමින්...
ඔබේ සුවඳ තව
රිදුම් දෙන්නෙමි......

සිගරට් දුමෙන් පැහැ වුන
ඔබේ සුසුමක සුවද,
මකරන්ද සුවදට
සමකරන්නේ කෙලෙස,.

ලිවුවොතින් දහ පදක් අද මම
ඉන් අටක්වත් තවම නුඹ ගැන
එකක් වත් නෑ අනේ මං ගැන
ඉතුරු දෙපදෙත් ආදරේ ගැන

"ආදරය" යන
නිමක් නොදකින අනන්තය
මම, ඔබේ නෙතඟින්
බලාඋන්නෙමි...
මගේ ලය මත තැවරූ
සුසුමින්...
ඔබේ සුවඳ තව
රිදුම් දෙන්නෙමි......

දිගන්තය

අනන්තයක් වුව
සුන්දරයි හැමකල
නොම දත් නුඹ
සිටිනා ඉසව්ව

දිගන්තයක් මය
වසන්තයේ අග
වඩින කල නුඔ
මල් වැසි වස්සන

කරපිංචා

අත්ත බිඳ
පත්‍ර සිඳ
හොද්ද මත
වැටුනු මම

හොද්දෙ රස
බැලුව පසු
පැත්තකට
දමපි ඇය

බලාපොරොත්තුව

රැගෙන යන තුරු
නුඹේ ලෝකෙට
බලා හිඳින්නම්
දවසක් දෙකක් නොව
දිගම දිග කල්පයක් වුව....

අසම්මත පෙම

අසම්මත වෙන්න ඇති
සම්මතය බිඳ දමා
පටලවා ගත් නිසා අපේ අත්.....
ඒ වුනත්...

සම්මතය රැකගන්න
බිඳගන්නෙ
කුමකටද
සෙනේ සිත්.....

සුරාන්තය

කම් සුව විඳින්නට
සයනේ හරි බරි
ගැසුනමුත්
කන් බෙර සුද්ද විය
බඩ උඩට නැඟි
නුඹගේ කෙඳුරුමෙන්

ආදරයේ ඇදුරුතුමිය

අ' යනු 'ආ' යනු
කියනු වෙනුවට
සඥ්ඥක මූර්ධඡ අතරේ
සිර කෙරුවේ ඇයි මගෙ සිත

මැල්ලුම් ආදරය

ලියා තබා ඇති
මලවා ගත නොහැකි
මාගේ ආදරය
මැල්ලුමකි....

මලක සුවඳ
දොලක සිහිල
නොවිඳි සිතට
කියනු කෝම
පෙමක සුවය....

සමුගෙන යන්නට ආදා ඉදලා
මගෙ ලොවෙන්
පාර සොයන්නෙ ඇයි නුඹ
කඳුළැලි ගලනා මගෙ ඇසින්........

ඕපාදූප

හහ් අදත්
අරගෙන එන්න වුනා
කෝප්ප ගොඩක් ගෙදර,
මට පවුල එක්ක
ඉන්න වේලාවක් නෑ
මේවා හෝදන්න තියෙන නිසා
රෑට..!

ඉඩකඩ ඇති තනිකම

හිරවෙලා ආදරේ කරන්න
නැද්ද ක්‍රමයක්
මගේ හිත ලොකු වැඩියි..,
ඉඩ තියෙන නිසා හීතලයි

පුංචි පුංචි බලාපොරොත්තු...
බිංදු බිංදු කඳුලු කැට වලින් ...
ඩිංග ඩිංග දිය වෙලා යද්දි ...
හැංඟි හැංඟි මං බොතලයක්ම බීලා ...

සිනහවෙන්නට ඉඩක්

අවුල් ඔක්කොම හිරකරන්
ඇස්සට දත නියවන්
පාරම් බ බා බැරිකම්
ලෝකෙට හංගමින්
කොටි වළිග අල්ලන්
හත් වරිගයට බනිමින්
තමන් දෙසම බලමින්
මේන් සිනහවෙන්නට ඉඩක්!!!!

ඉරණම

ලියාගන්නට කවි පදයක්
සොයා ආවා නවාතැනක්
නැති උනේ මට වදන් පොදියක්
ගයන්නට ඒ ප්‍රේම ගීයක්

උඹේ කටින් ආදරේට
එදා කිව්ව බොරු දාහට
දුක්වෙන්නෑ රැවටුනාට
මවා දුන්න හිස් ලෝකෙට
පණ දෙන්නම් උඹේ නමට
ලියා එව්ව පෙම් පත් මිට
කීතු කරලා එක හුස්මට
විසි කෙරුවා නුවර වැවට

පැනල යයි කියල
හංසයෝ
ලෙහන්නට කලින්
ඉස්සරහ පිලට
හරස් කලා කුල්ල
පිළිකන්නෙ
දොර වැහෙන්න
දැම්මා ඇඳන් හිටපු
සරම
නිදහස් කරපු
හංසයෝ
කරන සෙල්ලම් බලන්න
දැන් බයක් නෑ මට
කොහෙත්ම!

අහස් කුස පුරාවට
නේක තරු විසිරුනද
පුරා හඳ තරම් එළියක්
තරු රැසින් ලැබේවිද......

ඒ විලසමයි තවම
ඔබ නොමැති දිවි ගමන
සරා සඳ නැති ලෙසක
කලුවරයි සිත් අහස......

මගේ හිතගෙන
සැහැසි වූවොත්
නුඹේ හිත මම
පලමි හතරට....

දහස් ගනනක් තාරුකාවන්
නිවෙයි දැල්වෙයි ගගන මත්තේ
සහස් සුවහස් පැතුම් කන්දක්
පිපි පරවෙයි මසිත මත්තේ

රිදුම

එම්මබා නියපොත්ත
තවත් නම් කපන්නේ නැහැ
රිදෙන්නේ නැති බව දැන දැනත්
මාවම කොනිත්තන නුඹව

නෝක්කාඩු කතාව සෙනෙහස නැති ගානයි
නාස් වලින් පිටවන සේ තරහව බෝමයි
පිටින් උරණ උනත් තවම හිත යට සුවඳයි
නොගන් වාඩු බැඳි සෙනෙහස තවමත් තරුණයි

ඉලංදාරියාට

කියන්න හුගක් දේ ඇති නිසා
කියාගන්න මට වචන නැති නිසා
නිහඩ වෙමි සබද
සීතලට ගල් වෙච්ච නුඹේ ගත සේම
ඒ දුකට තෙත් වෙච්ච අපේ හදවත් වසා..

කුකුල් හොරා

අත්තාපල්
මුත්තාපල්
කුකුල් හොරා
කොස්තාපල්

ඔබේ සිත් මළුවේ...,
ආදරයේ පහන් වැටි දල්වන්නට
සුවද මලින් සරසන්නට
මා පින් කර නැති උවත්
ආදරණීය නැගණියනි
මා පින් කරන්නම්...
ඔබවම පතා.....මතු බවයේ....

එදා දුටුව
ඔබේ රූ සපුව
මෙදා වියැකී ඇතත්
මතකයේ රැඳී ඇත
එදා ඔබේ රූ සපුව

අලුගෝසුවා

ආදරියගේ ජිවිතයට
ජිවිතයම වු ආදරය
එල්ලා මැරුවෙමි

ඔය ඇස් වලින් නොපෙනෙන හැගුම්..., මං දුටුවේ නැති තරම්
ඔය සිනාවෙන් සැගවූ සුසුම්..., මට දැනුනේ නැති තරම්
ඔය නිහඩ බව ඔබේ.., පොඩ්ඩක් වත් නොතේරෙන තරම්
කොතරම් කීවත් ඔබ සෙනෙහසින්, මා සිත නොනිදා හඩන තරම්...

හොරය

හද පායනකොට
හැංගෙන තරු වගේ
මම හිනාවෙනකොට
හැංගුවා නුඹ දෙනෙත

ඔයා මළ ඇණයක්...

ඔයා වෙලාවකට
මළම ඇණයක් වෙද්දි
හිතෙන්නෑ තාමත්
මුකුත්ම කියන්න

හිරු එළිය මැද
වැටෙන
වැසි පොද
මවයි අමුතුම සිරියක්

සිංහලෙන් හඬන

උමතු පිහා‍ටුවක්
සිංහලෙන් හඬන
ඉංගිරිසියෙන්
කඳුළු පිසලන
මගේ ළඟ
තවම

මීට ඉස්සර කලට පෙරකදි
නිකං ලියැවුනි නුඹ නමට කවි
ඒත් දැන් මේ ඉඳල ලඟකදි
කවියකට, බාගෙකුත් මට මදි

මිරිගුවයි නොලැබෙනා

සදාකල් ලග තියන්
රැකගන්න වෙරදරපු
කිසිම දා මා දමා
දුර නොයැයි යැයි සිතපු
අන්තිමේ කදුළුවල
ගිල්ලවා මා දමපු
මිරිගුවයි නොලැබෙනා
රැකගන්න වෙරදරපු.....

නිර්මාංශ භක්ෂකයා

පිසින්නට කොළ
සූරාගත්කල
වේදනාවෙන් හඬන්නට
කඳුලක් හඬක් නොමැතිව
දරාගෙන හිටියා ගහක්

පහන් කණුවක් යට
පරවූ මලක්
බිඟු පහස සොයයි

Rest Room

ඇදි පු‍ටු ඔරවයි
බරට
තම හදවත මත නැඟ
නිදන
කම්මැලි ගැහැනුන්ට

ඒ ගැහැනුම
බැණ වදියි
සුව නොදෙනවාට
නිදන්නට
මහලු ඇදි පු‍ටුවලට

ඊයෙ වගෙ මින් පෙරත් දවසක
වළාකුළු ඉර ගිලපු සවසක
නුඹට මතකද හැඩුව නුඹ මම
ගාලු මුව දොර වෙරලෙ අයිනක

මේ පුංචි කණාමැදිරිය...

ඉක්මනින්
සද පෑව්වා...
තරුත් හිමිහිට
එබී බැලුවා...
අතරින් පතරට
සුලගත් හැමුවා...
අන්තිමට
මේ
පුංචි කණාමැදිරියව
නුඹට
අමතක වෙලා ගියා...

නිදන
මල් කුමරියව
ඇහැරවයි
හිරු කුමරු

මදුරු කොයිල්

ආලය
මදුරු කොයිල් කර
රවුමට
රවුමට
ගිනි ගන්නට

රවුමට
රවුමට
අළු වැටෙන්නට
සකසා විකුණමු
අපේ නම් එක් කර

ගැලරිය

ගැලරියට සැදූ සිනමාව
BOX එකේ සිට බලන අපි....
සිනාසෙමු ගැලරියට....
මෝඩ යක්කු...

ආදරෙන් සිටි එදා
නුඹ දුරක ගිය නිසා
හිත මැද්දෙ දුක තියා
කවි නැත්තෙ නුඹ නිසා

තවත් මක් කියන්නද නුඹ නමට...

කවි ලියූ
කවි කියූ
නුඹ නමට
සද කියූ
තරු කියූ
නුඹ නමට
මම කියූ
අපි කියූ
නුඹ නමට
තවත් මක්
කියන්නද
නුඹ නමට

මෝඩයා

ඔබට ආදරය
කලත් මම
ඔබ නැත මට
කලේ ආදරය

අහිමි පෙම

බඹරෙකුට අහිමිනම් මලේ රොන් උරන්නට
විහඟුන්ට අහිමිනම් නිල් අහසෙ පියබන්න
සඳවතට අහිමිනම් වලාකුලු සිප ගන්න
නුඹෙ සෙනෙහෙ අහිමිනම් පෙම් බැන්ද මගෙ සිතට
කඳුලකට අවසරයි නෙතු අගින් ගිලිහෙන්න....

Niට..

Niශ්චිත නොවූ Niමේෂයක
Niශ්චලව Niහඬව නොකඩවා
Niදිවර්ජිතව Niශාචරව බැදි පෙමට,
Niසැකව දිනක ලැබේ යයි සිතුවද
පිළිතුර.,
නැත..!
Niයත වශයෙන්ම මා Niහඬය...!

කවියෝ

වලකි, පෙල ගැසෙති "කොලු" රස රහස් සොයා
නළුවෙකි, වට බැඳෙති "කෙලි" පෙම් පහස් අයා
කොටයකි, මිතුරු වෙති "දන" ලඟ නමමු කියා
හිඩැසකි, කවි කොටති "කිවි" සිත් පිරෙන නියා

හීනය.....

සුසුම් ගත නොවදින දුරක හිද
පෙමට ඇයි අවලාද සැහැසිව
දෙඇස සේ නුඹ වටින හින්දම
තාම තනියම හිත රිදෝගෙන

නුඹ...

කදුළු
වියලූ
සිනහා
සැගවූ
මහද
රිදවූ
දුරක
ගියපූ
නුඹ,

මම
හුගක්
ආදරේ
කරපූ...

මල් කැඩීම

ගිරගට වැදි
දුරකථන කුළුණක්
සඳු හා පෙමින්
හාදු පිට හාදු දෙන
ගිගුරුම් රැයක්

අහිංසක පෙම්වතා

නුඹේ සිනාවට
පෙම් කරපු මාව
දාලා යන්නේ
ඇයි අතර මග

මගේ ආදරය
කෝලමකට ගත්තද
මම නොවේ එය
විසිකරන්නේ

මළ කදක් වැනි
මගේ හදවත
නැවත වරක් ඔබට
මරා දැමිය නොහැක

මහිත් මිදුල
අමදින සද
මැකී ගිය
පා සටහන
ඔබ

♫සරම♫

වැස්සට
තෙමෙනඔලුවට...
"අඩියක්"
දැම්ම විට
කැහැපොට..
කුඹුරට
අමුඩයට...
අහො...
ඇහැරුණු විට
ඇඳ යට..!!!

මියැදෙනවා මමත් දවසින් දවසට...

හිත පුරා පිරී ගිය ආදරෙන්
මම එදා නුඹට දුන් රෝස මල
වෙලීලා ගිහින් අද
අමතක වෙලා නුඹට
මගෙ ආදරෙත්
මං දුන්න රෝස මලත්
මියැදෙනවා
මම දුන්න රෝස මල වාගේම
මමත් දවසින් දවසට.

හේලි ට

මිණි පරයමින් දිදුලන
කෙලක් තරුන් පිපි ගගනත
බාවකුත් එල්ලාන එළි දිලෙන
කොහේ යන්නෙද හේලී මේ උඹ ?

පායන විට සද සිසිලයි හැම රෑම
ඉන්නා විට නුඹ එලියයි සිත ගාව
හමනා විට මල් සුවදක් නොකියාම
නුඹට හොරෙන් මම ඉන්නෙ නුඹ ගාව

ගිනි කොපමණ
රන්වන් ද
ඇවිළෙන විට
අනුන් ගෙතුළ

3 වීල්

ගෑහෑනුන්
උපයාගෙන එනතුරු
උපයාගන්න පොරකන
හන්දීයේ තරුණ ශ්‍රමය

නුඹ

හිරුගේ රශ්මියෙන්
එළිය දෙන
සද මෙනි
නූඹ

ඉරණම

තණා'ග දිදුලන
තුෂර බිඳකි උදැහැන
හිරුට අතවනන
ඔහුගෙ හැටි නොමදැන

ප්‍රේමයේ ප්‍රතිඵල

අහෝ ප්‍රේමය
නුඹ මට කල හදිය !
මා බේබද්දකු කරවා,
පසුව කවියකු කරවු නුඹ
මා මහණකු කරන්න හදන්නේ
බොට පිස්සුද ?

හෙට?

පිපුණු මහනෙල්
සුවඳ මනකල්
දැනී ඇතිවෙන
දවස එනකල්....

ඇය
මා මෙන් සිනාසෙයි ද
තරු කැත බව
ඔහු කී විට

නුඹ සහා නුඹේ පෙම

සිතත් පෙම් කල මමත් පෙම් කල
නුබේ සෙනෙහස මහ මෙරයි
ලොවම මට නැති දිනක මවෙතට
ආව නුඹ හරි පෙම්බරයි
ඔහුට පෙම් කර පාරගත් සිත
සැනසුනේ නුඹේ පෙම නිසයි
හුදකලා මගේ හිත පුරා දැන්
ඉන්නේ නුඹ සහා නුඹේ පෙමයි

නොඑන ගමන් ගිය මිතුරා...

එක පැන්සල දෙකට කඩා අකුරු නොකෙරුවාට...
එකට සෙට්වී කරට අතදා නොසිටියාට...
නුඹ යළි නොයෙන බව ඇසුවාම...
දැනුනා දුකක් ගලපා ගත නොහැකි ලෙස...

පව් කාරයා

නූපන් දරුවන්
මිලියනයක් පමණ
දියේ ගිල්වා මරා දැමූ
මම පව් කාරයෙක් ද?

කුළුගෙඩියක් ගල අමතයි....

මම උඹව කඩද්දි,
මට රිදෙන්නෙ තරම් උඹට රිදෙන්නෙ නෑ.

රහස
හරි උනුසුම්
අතින් අතට
මාරු වීලා ම

තිළිණයක්

දෑත ගුලිකර
දෑතේ තබනෙමි
නොඅරින්න,
මා දුරක යන තෙක්...
නුඹත් මා මෙන්
නොකී පැතුමක්
පුංචි සුසුමක
දැවටුවෙමි මම

නිල් නෙතඟින් හොරෑහින් බලනා බැල්මයි
රත් දෙතොලින් හැඩ කරනා සිනහා පොදයි
මිහිරි මුවින් හඬ නඟනා කටකාර කමයි
ආදර සෙනහස් කෑදල්ලේ කුමරි ඔබයි

පිරුණු-නොපිරුණු

පිරුණු බව
සිතා සිටියෙමි
නුඹ ඇවිත්
සිතේ හිස්තැන්
පෙන්වන තුරු...

සියදිවි නසාගැනීම

රැයක් නිදිවරා හි‍ද එනතුරා මග රැක
මැරූවෙමි එක් කඩුසරින්
ඇය‍ට පෙම් කල මා

කඳුළු සිතුවම

රෑ උපන් කඳුළු බිඳු
නුඹ ලයෙහි හොවමි මම
ඇඟිලි තුඩගින් කඳුළු
සිතුවමක් අඳියි නුඹ

දත

මොන කරුමයක්ද ?
මෙච්චර රිදෙද්දිත්
හිත හදා ගන්න බැරි
ගලවල දාන්න.

වෙනස්

කන්දකට පෙම් බැන්ද
එකම එක වළාවක්
නවතින්නේ කෙසේදැයි
සිතයි මහා වෙලාවක්

කඳුල

ඉකිබිඳින තාරුකා
කැදැල්ලෙන් ගිලිහිලා
මගේ කම්මුල් පුරා
සීරුවට තැවරුනා...

යාත්‍රා

හීන තොටුපොළ
වෙතට පාවෙමි
සුසුම් පවනින්
රුවල් පුම්බමි
මඟ කියන්නට
නැකත් තරුවක්
සදිසි දෙනෙතක්
දුරින් හඳුනමි

නිම්නෙත්

පිණි වැටී දිලුන
වතුසුදු මල
උදැසනම නෙලා ගතිමි...

මිතුරෙකු අත
එ මල තබා
පන්සල් බිම අතහැර යමි...

දිනීම

කඳු පල්ලම් ඳිරච්ච ලණු
වැටෙන්නෙපා වැටෙනෙනපා
සටන් පිටිය ඔබ අභියස
දිනාගෙනම යන්න අනේ...........

පොත

පරණ පොත
උඹට හිතුන හිතුන වෙලාවට
කොළ ඉරල විසි කරන
පොත ඉවර වුනදාට??

පෙම හා දුක

හිතක් ඇත
එහි
නිමක් නැති
පෙමක් ඇත....
පෙමක් ඇත
එහි
නිමක් නැති
දුකක් ඇත...

සිත ගිය තැන...

දුරින් ඉනු දැක සිතින් පෙම් බැදි
වදන් ඈ මගෙ ගොළුකලා
හිතින් නැතිමුත් ගතින් අද මම
වෙනින් හදකට පෙම්කලා...

ජල සක

ගගන තෙක් විහිදුනු
ගිරග හිස් ගෙඩි
වලාකුළු සොවෙන් බරකොට
කඳුලු වැසි වටති පොලොවට

බණ

සුපින්වතුනි ;
උකැටලී නොවුන මනාය
සෝදන්නන් අතින්මය
බිඳෙනුයේ
බන්දේසි
එක දෙක......

සිත ගිය තැන...

දුරින් ඉනු දැක සිතින් පෙම් බැදි
වදන් ඈ මගෙ ගොළුකලා
හිතින් නැතිමුත් ගතින් අද මම
වෙනින් හදකට පෙම්කලා...

සඳ

ඝණදුර ගිලගත් ආකහේ
තුරුන් රොත්තට මැදිව
පෙම් කෙළිත්
මඳු සඳ

පුංචි සමනලියට

හිත රැදුනු පුංචි සමනලියක්
තටු සිදෙන්නට නොදී
ආදරෙන්
ලඟට ගන්නට
සැරසෙද්දී...
අනේ මේ සුලඟ,
එහෙත් කම්නැත
ඇය සුල‍ඟේ
පහස විදී නම්...

අරා මා සිත
පුරා පෙම් කවි
පටලලා

සරා සද කිම
නිදනු අද දින
වලාකුළු යට
සැගවිලා

ආදරේ කරන කෙනා දිහා බලන්න එපා !

දාලා යන්න හදන්නේ ආයි නොඑන්නම නම්
ආදරේ කරන කෙනා දිහා බලන්න එපා !
ඒක දුකක් වෙන්නේ දාලා යන කෙනාට නෙමේ
තනි වෙන කෙනාට

වෙරළ වෙත සපැමිණෙන රළ පෙල
මකනු දැක මග සලකුණු
එකම තැන දහ දොලොස්වර යයි
අතින් ගෙන වෙන පෙම්බරූ

ඉසනිකට වැවු මහල්ලන් වෙති
තැනින් තැන මධුවිත බිවූ
රලට දොස් නගමින් හඩති උන්
පෙරදි එකකට පෙම් කෙරූ...

ඈ දෙතොල...

බැලුවෙමි චිත්තර පටියක් නිදිමත හින්දා...
සිටියා ජොලී මාගේ නෙත සිත පිනවා...
ඉවර උනත් පැයකුත් අඩකුත් මන දොල සපුරා...
මතක එකම දේ ඈ දෙතොලයි කිසිදා අමතක නොවෙනා..

හදනු බැරි බව දැනගතිමි මම
විදිමි කළ ‍ඒ සියල්ලක්
වැරැද්දක් නෙමෙයි එය මගෙ
සංසාර ගත පුරුද්දක්

මිනුම

උනුනට හිතෙන හැටියට
ලඟින් දුරින් උස් මිටියට
ලකුණු කර ඉරි කෑලි
කිරණ මනින

ps: මිනුම = scale

මීට සිව් වසරකට ඉහතදි
මගෙ අතින් වුණ වැරැද්දක්
හදන්නට යන විටදි ඇයි මේ
නුඹ ගැනම මට පෙරැත්තක්

මට ඕනෙ මම

හැමෝටම ඕනෙ
මාව කැඩපත
කරගන්න....

සද නේන දා කවිත්
ලියවෙන්නෙ මා අතින්
ගියදාක නුඹ ඇවිත්
පසු දාට සිහිනෙකින්

දෙවිවරුනි
කල් ඇතුව
පහන් එළි
දල්වන්න.
හිල් හැදුණු
අහස මත
තරු ලෙසින්
බබළන්න!

දගකරන පෙම් කදුළු රළ පෙල
නිබදවම සිත පෙලන කවි පෙල
හැර දමා මොහොතකට දුක් විල
සතුටු වෙමි මම එක්ව මිතු කැල

මගේ භූමිය
ලකුණු කරගමි
ප්‍රේමයේ
කහවණු වලින්.
...
මිලට ගැන්මට
ඔබට නොහැකිය
වැඩි මිලට
විකුණන හෙයින්!

ආඳා මාළු.....

මගෙන් ගිලිහිලා යන

ඇගේ ආදරේ

නවත්ත ගන්න

පුළුවන් නම්

කනවා

මං

ආඳා මාළු

ඉරට්ටෙන්......

අන්තිමම වැහි බිඳත්
හැලීගිය පසු
පුරවන්න හිස් බඳුන්
හිතන එක බොරු!

Magic Carpet

මතක නැත
බුමුතුරුණ පණගන්න
මතුරන්න,
මම කොහොම
පියඹන්නේ පාසලට
උගණින්න.
.
ඒස්වාහ් පුහ් [මම තාම එතන ම]

හරියන්නට යයි උපදෙස් දුන් උං
හරිගියොත් ඉදීවිය බං
බැරිවෙලාවත් වැරදුනොත් නං
උං නැත උඹම පමනකි උඹට බං

නුඹ

අත් රැඳි
සුවඳ කුසුම
නුඹ
ලඟ තිබූ කල
සුවඳ
නොදැනුන

නුඹ පිරී ද මගෙන්...?

මා පුරවා දමා ද?
නුඹේ අස්ථාන සියල්ල
දැන් කවියක්වත්
නැත්තේ නුඹෙන්..

බලාපොරොත්තුව

දෙලොවක් අතරේ වල්මත් වූ මම

තුන්වෙන් ලෝකෙට පියමනිමී

බලාපොරොත්තු....
පිපෙන පරවෙන
පයට පෑගෙන
නැවත උපදින
සිහින තැවරුන
බලාපොරොත්තු...

කොට්ට

පුලුන් කොට්ටයක්
හෙව්ව මට
සිමෙන්ති
කොට්ටයක්.....!!!

[බදාගෙන නිදාගන්න බැරිවුනත් මනා ගෙයක් හදාගන්න පුලුවන් නොවැ...!!]

ජීවිතේ කොතෙක් පි‍ටු පෙරලුනද
සිත් වලට වැටකඩොළු ලනු නොහැක
බොහෝ කල් නිදාගත් ගිනි කඳුද
කෙදින හෝ පුපුරුවා හැලෙනු ඇත...

කත

කළුවර

කනිසමට
කනට
කන්කළු
කථාව

පොරවක් ගෙන එන්න
කපා දමනු පිණිස
පලක් නැති
නියපොත්ත!

තට්‍ටු ගෙවල් වල
බ්‍රොයිලර් ජීවිත
වැලි නොපෑගෙන
හැමදාම
එකම විදිහට...

මම තරු
අතරින්
නොමැරුණු
තරුවක්
සොයමි...

[තරු මැරිලත් සෑහෙන කාලයක් පෙනෙනවා නොවැ...!!]

ප්‍රාදේශිය සභා මන්ත්‍රීවරියට

මේකප් දමා හැඩ වෙමිනා සිටිය ළඳේ
ජීන්ස් දමා පුෂප් එකට ටොපට ටොපේ
සාරි ඇඳන් පොඩි මුඩුක්කු කාණු කටේ
හිනාවෙයන් මනාප පුරවාන වටේ

වලක් දැක්කොත් ගෙම්බෙක්!

කල දුටු කළ
වල ඉහ ගැනීමට සිතා
මම වල අසලට ගියෙමි
මළ කෙලියකි
වල අරක් ගත් තඩි ගෙබ්බෙකි!

ඉක්මනට
කවුරුහරි
පහනක් දල්වනවද?
සොයා ගන්න තුරු
මගේ පහන!

හාදු වැසි

නොනිමි මුදු හාදු වැසි
දෙතොල් අග සුව රසසි
පිණිති ඉහිරුණු විලසි
හද තඹර පිපි සරසි

අතු අත් නමා
සිප වැළඳ ගන්නට බැරිවුනත්
සැඬ හිරුගෙ හෙවණැලි අවුරනා
නුඹ මහා පවුරක්
සෙනෙහසින්සෙවණක් සාදනා
නුඹ වනස්පතියක්..

හදිස්සිය

විද්දෙ
පදුරට..
වැදුනෙ..
හාවට..

දැන් ඉතින්
හාමස්..
කාපන්කො..!!!

[හපොයි මගෙ සිල්පදය..!!]

අතර මග නතර වුන සුළඟට
අතවනා එන්න යැයි සන්කර
හදවතේ අඳුරු කුටියක් ඇර
පහන් දල්වන්න අවසර මට!

සිතුම් වැල් එකින් එක

ගලා එන සිත් ඉමේ

තනිවෙලා ඉන්නවා

මං මගේ පාඩුවේ

නුඹමය

අහස නුඹ මෙනි අද
නපුරු වී මහා වැස්සක
ඒත් සුළඟත් නුඹමය
හිමින් උණුහුම අයදින

රෑ පුරා
මල් හීන අතුරමි.
උදෑසන
වවුල් හප ඇහිඳිමි!

සපත්තුව

ගන්නකොට
හරි ගාන..
"පිට්වුනා"
කකුලට..

දැන් හරියට
හිරයිනෙ..
මාරුකරල බලමු
වම් කකුල
දකුනට..
දකුනු කකුල
වමට...!!

[ආදරෙ අන්ධයි නොවැ....!!]

අනුන්ගේ හඬ

හොඳින් සුසර කර ගත්
අනුන්ගේ ප්‍රේමය
සැගවිය හැකිද
නින්නාද දෙන විටත්
ඉතා මිහිරිව

නවතින්නට හැකිනම් සදහට

ඉඩතිබේ

නාඳුනන්නියකට වුවද

මගේ හද තුල

ගණිකාවගේ මධුසමය

බුදියෑවේ
හැමදාම
එකට

නිදියන්න
දෙනවද
අදවත්

"තනියම..?"

සූරියකාන්ත

හිරු යන එන අත

නිතරම සෙව්වත්

නුඹ ගැන හිරු නම්

නොදනී කිසිවක්

තුත්තිරි ගහක්

ඔබ
කොපමණ
උස වුවද
මම
මුලින් ඉදිරී හෝ
පැමිණ
එකම වරක්
ඔබ සිඹිමි

නිර්වචනය

හිමිකමක් ගැන නොතැවෙන
කිසිත් ආපිට නොපතන
සිත උපන් දේ සඟවන
නිතර මැරුණත් උපදින

පිපී හිනැහෙන

මල් ඉත්තේ

පර මලක්

අන් මල් සමගම

හැනැහෙන්නට

වෙර දැරුවා

ඉක්මනට
කවුරුහරි
පහනක් දල්වනවද?
සොයා ගන්න තුරු
මම
මගේ පහන!

සැඟවුණු සඳ

මල් කිණිති සිඹී සඳ
ලොව නිදි මේ රෑයම
තුරු මුදුන් අසල නැවතී
මුදු මුවරද සුවඳක
සිත ඔකඳ වෙලා අද
අහසට යන්නට නොරිසී

එදා සහ අද

එදවස
ප්‍රාර්ථනාවේ
වසන්තය විය
මෙදවස
බිඳුණු පැතුමේ
ශීත ඍතුවය

කැමති අකමැති

තටු නැති බව දැන දැන
ඉබ්බියන්ගෙන්
තටු ඉල්ලා
අඩති ඉබ්බෝ...

♪♪♪ ජොආනා...

ඇයත් පෙම්වතියකි... බිඳී ගිය ඉරාකයේ...
කුර්දි ජාතිකයෙකි... සුලෙයිමාන් දේශයේ...
සටන් කාමිනියකි... පෙෂ්මර්ගා ජීවිතයේ...
එහෙත් පෙම්වතියකි... මාගේත් විජිතයේ...

අතීතය සොයා යන
බොහෝ අය
යළි නොඑති
එහි ගිලෙති!

වේදනාව in sudden

සමාවට කලින්
ප්‍රේමයට ඉහලින්
අපිටත් තිබුණා
කාලයක්
හිටපු එකට ම
වෙමින් මිතුරන්

එනතුරු

එක වරම එලිය දි
සඳුට නතු වි ගියද
බලාගෙන ඉදිමි මම
යලිත් එනතුරා ඔබ

එපා මට එපා

ආයෙමත් ඇවිත් නුඹ

රිද්දනවා හැම රැක

කළුවරම උරුම මට

එපා උඹේ සඳ එළිය

කුප්පි ලාම්පුව

මවයි එළි
සිනහ මල්
හිඳෙන තුරු
භූමි තෙල්

මුහුණට මුහුණ
සටනින්ද
පණ එපා කියා
දිවුමෙන්ද
ජය ගත හැක
ජීවිතය...!

සඳට බැඳි පෙම

සඳ හිනැහී තිබෙන සඳ
සඳෙන් ඔබව දකින සඳ
සඳට බැඳිපෙම සිහිවන සඳ
හදට සුසුමක් දී ගියා මගේ සඳ...

උඩ ගෙඩි

බිම වැටුණු ගෙඩි දෙති
ගෙඩි නැති ගහට
උඩගෙඩි
දැක
ගහක් උඩ ගෙඩි

කන්ද....
ගස් වලට වඩා උස්.
කන්ද මුදුනෙ ගස්
කන්දට වඩා උස්!

නොලැබීම

අහස කිසිදා ලං නොවෙනු ඇත
පොලව මත මල් පොකුරු පිපුනත්
නුඹව කිසිදා මගේ නොවනු ඇත
හින කොච්චර මැවුවත්

Tagging

චිත්‍ර ගොඩක් ඇන්දට ටැග් කරන්නෙපා
ලස්සන කවි ලිව්වට ටැග් කරන්නෙපා
හතර වටේ ගන්න ෆොටෝ ටැගින් එපා
ඇවිත් බලලා කියන අගය වහන්නෙපා

වාදය

උඹ ජාති වාදියෙකි.....
මම ජාතික වාදියෙක්මි.
අප දෙදෙනා අතර ඇත්තේ
එකම එක "ක"යන්නක වෙනසක් පමණි..

මිණි කවි - කවි මිණි

මං ලියපු ගොඩක් කවි
පොතක් තුළ තියෙනවා
එකින් එක හෙමි හෙමින්
හෙට ඉදන් එවනවා

දොරක්...!
කොයිතරම් බලවත්ද
ලොවෙන් සැඟවිය හැකි
ලොවට හෙලිකල හැකි
ගෙයක් !

කල් ගෙවී...

මල් සුවඳ නවතන්න
දෝතකින් පුළුවන්ද?
කල්පයක් ගත වුනොත්
කඩුපුලක් නොපිපේද?
රැල් නැඟී ගලන ගඟ
නිදි දිනක් කවදාද ?
කල් ගෙවී සැඟවුණත්
නුඹ සිතෙන් ගිලිහෙයිද?

♠බෝක්කුව♠

එනවා යැයි
පොල්ල තිවු..
විට..

තනි නොතනියට
කකුල් කෙටිය
රිදෙනවිට..

පිහිට වූ
නුඹ..!!

සල්ලිද මනුස්සකමද

අපිට
රුපියලක් මදිවු විට
මනුස්සකමද
අපෙන්
රුපියලක් මදිවු විට
ඇනුම් පදද
සිහි වන්නේ
බස් කොන්දාටය....

මැහැල්ලක්
තරුණ මවක්
ළදරුවෙක්
නොබි‍ඳෙන
තුන් ඈඳුතු
පෙම් පුවතක්

ලයිසන්

ආදම්ට
මොකටද ලයිසන්
දෙයියන්ගෙ උයනේ
ගස් කපන්න

කංසා සුවඳමය..

කංසා සුවඳමය
පෙනහළු බර වැඩිය
දෙනුවන් අඩපණය
සිතුවිලි දිග වැඩිය..

අහසෙ ඉඩ මදිකොට
වලාකුළු ටික පනී කන්දට
කන්ද කරබාගෙන
කඳුළු ඇළි අතහරී පොළොවට!

නූතන ගම්වැසියා

මම ගමේ උන්ව

දැනං ඉන්න තිබුණ
අඩුගානෙ උන් හැමෝම

ෆේස්බුක් හිටිය නම්

කුරිරු
ඔහු
හා
නපුරු
ඇය
අතර
තැලෙන..
අහින්සක
ප්රෙමය..!!!

සදා මිතුරු

මිතුරු මධු බෝතලය
තුරුලු කර එක් අතින
කැටුව යමි Countryයට
මතක දියකෙරුමට

සුවඳ

දුර ඉඳන් එන පුරුදු සුවඳට
වසඟ වී සිත, දෙපා නැවතිණි
සුවඳ පමණයි...පවුරු අපමණ
සිහිව මොහොතක් හදම නැවතිණි

♪♪♪ තිත්ත මිදි...

තිත්ත යැයි මිදි ඒ නරියා කිව්වාට...
නැත මේ නරියාට හැඟුනේ එවැන්නක් එලෙසින...
එහෙත්...
පනින්නට හදන විට එම මිදි වල්ලට...
දැනුනෙමි නරි පැටියෙක් ලෙවකා ඇති සැටි දෙතුන්පළකින...

ඔබ ගැන
එක දවසක් දා
ඇතිවුණ පැහැදීම
ඉතිරි කා‍ලයේම
පශ්චාත්තාපයට
හේතු විය

සිත වල්මත්

ඔබ කොහොම හිතුවත්
ඇය තවම හිතවත්
ආදරය සිපගත්
සිත ඉතින් වල්මත්

සයොනාරාවනි,

බටහිර සුළඟට
ඔරොත්තුදේවි ද
උඹේ ඔය
සාම්ප්‍රදායික කිමෝනාව ?

වෙනස

මගේ ආදරය
MP3 කර එව්වාට
ඇසිය නොහැක ඔබට
ඔබේ හඳවත කියවන්නේ
MIDI ෆයිල විතරමය

ආදරය expired!

හිතුමතේ නිදහසේ
උඹ ආදරේ දක්වනකොට
හිතුණේ නෑ
ඒ ආදරේට
කල් ඉකුත්වන දිනයක්
ඇති බව...

මහ පවුරු වැනි
පෙර්ම අබියස
මගෙ පෙම වැලි
ගොඩක් පමණය..

අහස තරමට
පෙම් "කලද?" මම
නුඹට තව එය
"එකක්" පමණය..

ඇත්තමයි....සිතුවිලි

කෙනෙක් පැමිනෙයි
කෙනෙක් පිටවෙයි
කෙනෙක් තනිවෙයි
කෙනෙක් හමුවෙයි

පාළුව

නිතරම ළඟ ඇති
පාළුව නුඹ සකි
නුඹ නැති දිනයක
මගේ ලොව සැණකෙළි

ඔබේ ආදරේ...

හිතුණාම මගේ දිහාවට විසි කරන
අල්ල ගන්න හදනකොට ආයෙත් ඇදල මගෙන් අහකට ගන්න
ලස්සනම ලස්සන
යෝ-යෝ එකක් වගේ...

දෙමු සවන

සයිබරයේ අපි කවුරුත් කතාවෙන
ඉලංදාරි අයියාගේ කතාවට
සවන් යොමු කරමු කවියනි ඉක්මනට
කවියන් එක් වෙලා සවනත දෙමු ඔහුට

ඉර

පායා එන ඉර
බැස යන
බෙදා අඳින ඉර
මැකී නොයන

ඒ සැන්දෑවේ
රතු වලාකුළු
බටහිර අහස පිරෙන්නම...

ඔබ නැතුව
තනියෙන්ම
මං ඔහේ ඇවිදගෙන...

පාලු ගෙදර
දොර අරිද්දී
රතු වලාකුළක් ඇස්වල...

මෙරුවෝ
ඔච්චරම ලස්සනද?
ජීවිතය
බිලිගන්නට දඟලන
පහන් සිල

අමතක පාඩම

උගත් පාඩම
අමතක ව
කපුටු කැදැල්ලෙ ම
බිජුලාන
කොහෝහාමි

ඉනාව සහ හිනාව...

වසාගෙන මුව මඩල කළු වලාවක් ලෙස
දවාගෙන දිවියම අළු යට ගිනි පුපුරු ලෙස
වවාගෙන කන එවුන් පෙන්වයි සුර ලොවක් ලෙස
ඉනාව ඉවර උන දවසට හිනාවෙයන් පෙර ලෙස

තවත් වැස්සක

දියකඩිති මත පාවෙනා
මල් පියලි මේ හිනැහෙනා
අනේ දන්නේද
තවත් වැස්සක
දියබත්ව නුඹ සැඟවෙනා..!

කාටදෝ ආදරේ කරලා
කගේදෝ ආදරේ ලබලා
කාවදෝ මැරි කරලා
උඩ බලන් මැරිලා යන මගේ ජීවිතේ

පොකුණු ජලයෙන්
තම මුහුණ දුටු
තරහ ගිය කපුටෙක්.
"මේ ජරා කොකත් නැති තැනක් නෑ."

.....කඳුල නුඹ.....

ඔබගැන සෙනෙහස් මතකය රිදවයි
දෑසේ මේ හැටි කඳුලැලි ඒකයි

අර බලන්න අහස
පොළොවේ
මල් පරදවන්න
අහසෙත්
රෑ මල් පිපිලා

ඉක්මනට කතා කරපන්...

මං බලාන උන්නා
උඹ කතා කරයි කියලා....
ළඟට එනකොට ඈතට යන
පුපුරන ඇස් දෙක දිහා මං බලාන උන්නා
උඹ කතා කරයි කියලා
ඒත් තාමත් උඹ කතා කරයි කියලා
ඒත් තාම නෑ.....
පුළුවන් නම් ඉක්මනට කතා කරපන්
බලාන ඉදලම මට දැන් ඇතිවෙලා

ගිරා

මම
ගිරා පෝතක
ඔහේ දොඩවන
ඔබ ගැනම

♪♪♪ අවුරෝරා සිහිනය...

යන්නට ඇත්නම් මටත් අවුරෝරාවට...
හමුවන්න ග්ලැඩියා ඩැල්මරීව...
අල්ලාගෙන ඇගේ සුසිනිඳු දෑත...
ඇවිදින්නට නිරුවත් හිරු මඬල මත...

බොරුකාරි

උඹ බොරු කරන කොට
ඒවා මට අහු වෙන කොට
මං ඒවා අහන කොට
උඹට උත්තර නැති කොට
හීන් සීරුවේ මග හරින කොට
නොබැන තියේවිද මගේ කට

කෙම් බිමක මා
පිපාසව
කතර මැද ඔබ
සංසිඳී !

අඳුර ගැලුවත්...

අඳුර ගලා ඇවිත්
මගෙ කුටියට
ඒත්
හදවත දිලෙයි
ඔබ නිසා

බබාලා දකින ගෑණු

හානේ...
ලස්සන බබාලා
වඩාගනිති
කැත බබාලා
අඬති

(සෑබෑ) ආදරය...

දුටුවා සිනාවක් මින් පෙර නුදුටු...
පැතුවා ආදරයක් මින් පෙර නොලැබු...
ලැබුවා සෙනෙහසක් මින් පෙර නොවිදු...
පිදුවා ජිවිතයක් මින් පෙර නොපිදු...

අනංගයා

ලයික් දදා පස්සෙන් විත් මාරයි ඔබ කියාවි
වයස ගියත් පේන්නෙ නෑ සෙක්සි ලුකින් කියාවි
කොල්ලෙක් හිටියත් කම් නැත ආදරේද අසාවි
හඳුනාගෙන අනංගයන් ජීවත් වෙනු ප්‍රියාවි

♪♪♪ පෙම් බැඳි විභාගය

විභාගය කෙළවේයැයි බියෙන්...
ඇසුවෙමි විරාමයකට මාගේ සොඳුරියගෙන්...
අදි මදි කර කැමතිවූ ලෙසින්...
නැත සිතුවේ පැනයයි කියා මාගේ මිතුරත් සමඟින්...

ප්‍රයෝජන

ගිටාරයක් ඇත
බෙර ගසන්නට...
කොම්පියුටර් ඇත
ගේම් ගසන්නට..
ප්‍රිය බිරිඳක් ඇත
ළමයි හදන්නට...

....සිත....

බඳින බඳින තරමට
ලෙහෙන
ලිහන ලිහන තරමට
බැඳෙන.!

ආත්මාර්තකාමී සද

අදුරෙ ඇවිදිනු දැක දැකත්
අමාවක පුරහද නොවී
එලිය නොදෙන
අපූරුව

එතකොට මම?

මම ඔයාගෙ පාට සේරම
කලවම් කරන වතුර බින්දුව
එහෙම නැත්තං
පාට සේරම එකතු වෙලා හැදෙන
බලිකුරුටුව

කපල් පැකේජ්

කොල්ලන් විඳින දුක දිහා බලනකොට සිතේ...
හයියෝ...
නැති එක
දාහෙන් සම්පතකි...!

කවිය වේ අවිය

කවිය වේ අවිය
නොවී බැරි බැරිය
පුතෝ ගෙන දිරිය
ලියාපන් කවිය

මට නුඹ..

චින්තනයේ පරාර්ථකාමී සිතුවිල්ල
අහ් ! නෑ වැරදුනා
ආත්මාර්ථකාමිම සිතුවිල්ල

තේරවිල්ල

වැඩිවෙන වැඩිවෙන
සීයට
ගැලවෙන ගැලවෙන
රෙදි යාර

රීලෝඩ්

අයියෝ...
කුතුහලේ ඉවර වෙලා අප්පා...
රීලෝඩ් කරගන්න ඕන
ආදරය

එන්නෙම නැද්ද

එන්නෙ නැද්ද කවදාවත්
ඉන්විසිබල් නැතුව ඔන්ලයින්
ඔයාගෙ නම ඉස්සරැහින්
කොල පත්තුවෙනකන්
මන් ඉන්නෙ නිකන් බලන්

බලාපොරොත්තුව

කාත් කවුරුත් නැති දුර ඈත නගරයක...
බාගෙට හැදූ කොන්ක්‍රීට් කනුවකට හේත්තුවුනු බී.එස්.සී කාරයෙක්...
උපාධි සහතිකෙන් ඔළුව මුවා කරගෙන...
හූල්ලනව අහස දිහා බලාගෙන...
"කවදා නම් නවතීවිද මේ වැස්ස.. !!"

A/C බස්

හප්පා..
මේ මුළු දෙකේ
පල් ගඳ!

2011 කැලැන්ඩරය

ඊළඟ අවුරුද්දෙදිත්
උඹ වෙනස් නොවුණාට
ෂුවර් එකට
මාව වෙනස් කරපන්
උඹට දිනේට වැඩ කරන්න

යුරේකා!

යුරේකා! යුරේකා!
සොයා ගත්තා
අඳුරේ වේගය
ඔබ- මා- හැර- ගිය- දින!

හැරයාම...

හැරගත් දෙනෙතින් ගලනා කඳුලින්
ඔබ යන මාවත ‍නොපෙනී යයි
නැවතත් මා නෙතු පිසදා බැලුමුත්
ඔබත් මාත් දැන් දුර ඈතයි

උගුරුත් වේලිලා

මේ පරදේසක්කාරයන්ට
බැනලා උගුරුත් වේලිලා
යමං නාසි එකක් කාලා
බියර් එකක් ගහන්න.

බාලගිරිදෝසය !

අද නැතිව
හෙට එතැයි සිතන
නුඹ තාමත්
සොයමි මම
මරු කතරක
දියපොදක් ලෙස..

ඔබ

'මට සීතලයි' පැවසූ විට
දුරක සිට මා උණුසුම් කළ හැටි
මතකය අද මෙන් මා හට.....

ඉවසීම

වැහිබරව වැහි කඳුළු නොහෙලා
දුක් විඳින මේ නුබ තලේ
ඉවසීම හුරු කරන් වත් දෝ
ලොවම දෙන ඔවදන වගේ

අකැප ආදරය

අහපන් ආදරය
එන්න එපා
නුඹ හිතට
හිත අකැපයි
උඹට

ඈ

නෙතඟ සිනහවකින්
මා හිරිවට්ටා
එලිපෙහිලි කල පපුවේ
කැටයම් කොටයි ඈ...

අපි...?

ජීවත් වෙන්නට

කන එවුන්ද ?

කන්නට

ජීවත් වන එවුන්ද ?

ටෙලිෆෝන් බූත්

වැටෙන කාසියේ
බර ඇතිතුරු දොඩවන
කේබලයක් කෙළවර
වීදුරු කුටි
තැනින් තැන

ගිලිහෙන්න ලං ළංවූ
මලක් වුව
සිහිල් සුළඟකට
දොර වසනු නැත!

ආත්ම ශක්තිය

අඳුරේ අතපත ගා

අසීරුවෙන්

සොයා ගත් විගස

මගෙන් උදුරාගෙන

නැවත අඳුරටම

විසිකලහ

ඔවුහු

එය

පොදු හතුරෝ

එක්ව ඉන්නවුන්
ඉවසන්න බැරිව
සෙමෙන් බිඳලන්න
සීනි තවරා විස කවති

පිවිතුරු ද?

උඹ නැතුව
පසු තැවෙන
ප්‍රීතිමත්
මගෙ මුහුණ
දුටුව ඇය
කොපුල් සිඹ
පලකලා
ආදරය

උවමනා කර තිබේ...

මගේ

(මි/හ)තුරන්ට

ගැලපෙන

වෙස් මූණක්

මට

හැංගෙන්න

බිත්තර කට්ටක්...

අහේතුව

හිතට මොකක්ද වගේලු
ඇයිද කියා දන්නෙ නැතිලු
ඉතිං ඇත්තට මට කියන්නේ...?
මම කොහොමද දන්නෙ
හේතුව?

අද කාලෙ පෙම්වත්තු..

ඔන්න වැහි කාලෙ ආවා
දැන් ඉතින්...
පොළව අස්සේ හැංඟිලා හිටපු
මෙරුවො තටු ඇවිත් ඉගිලෙයි
උන් ඉතින්...
අද ඉඳියි.. හෙට මැරිලා යයි..

පුරුදු

පුංචි සතුටට ඉඩක් දුන්නොත්
හදේ මුල් අදිනා නිසා
මුලින් උපුටා ඉවතලූයෙමි
දුක පුරුදු හද ගැන සිතා

සාපය

වියැකෙමින්
මතුවෙමින්
දුකම මා
වැනසූ කල
මරණයට හඬ ගසා
දෙනෙත් පියා ගන්නවා හැර
මන්දස්මිත් වැගිරෙන
දෑසකට
කුමට නම් තව
කවි ගොතන්නද.....

(අ)ස්වභාවික මරණය

අදද? හෙටද?
නැත්නම්,
මේ මොහොතේද?
නොසිතු නිමේෂයක...
නියතව හිමිවන,
(අ)ස්වභාවික ත්‍යාගය...

විබාගේ

ගිරවටත්
කෙල්ලෝ ලොකු වුනා‍
එහෙනම්
බලමුකෝ

බොට්ටුව

ගග දිය දෙබෑ කරගෙන..
නෙළුම් පෙති පොඩි කරන්...
ආවොතින් මෝටර් බොට්ටුවක්
මම... ඒකේ නැගල යනවා....
අනෝතත්ත විලට.....
ඌ.....යි....පෑගුණ නේද... කොහිල නටුවක්......

පුරවමි

ඉඳහිට දී නුඹෙන් ලද
සතුට තේ හන්දකින්
පුරවමී,
නුඹ නිසා ළය පැලී
හෑරෙනා ආවාට

ගලිවරය

හිතුනෙ නෑ
සිහිනෙකුදු
දිවිතුරු,
විසාලැයි තොප
මෙලෙස බියකරු
හිතුනෙ නෑ
සිහිනෙකුදු
දිවිතුරු
අඟුටු යැයි තොප
මෙලෙස පියකරු

සීතලෙන් මි‍යැදෙන තනිකම

සීතලෙන් මියැදීමට
මමත්, මගේ තනිකමත්
හෙට පාන්දරින්
ගමට යන්නේමු !

උඹ ඌ හා මම

ඌත් ගියා..
උඹත් ගියා..
දැන් ඉතින්
මං ඉදලා මොකටද

හිතේ සමාධිය

හුදකලාවද
ස්වර්ගයක්
නොවුනු තැන
අනේ මගේ
හිතේ සමාධිය
පෙති ඉහිරුණු
මලක් වගේ...

ආදරේ

උතුම් පැතුමකි හදේ පීදුනු
විසල් මැදුරකි හිතේ ඉදිවුන
නෙතේ කඳුලකි දුකක් හිමි කල
ආදරේ..

නොලියු කවිය/සදැස/නිසදැස

ලියා මකා,
කපා කොටා,
පද බඳින,
තවමත්,
හිතට හදට නොදනෙන,
අකුරු...

කවිත් කුමකට?

ඉරත් සයුරත
සඳත් අවරක
නුඹත් නැති දින
කවිත් කුමකට?

කෙල්ලෙ නුඹ මෙතරම් රළු යැයි
දැනුනෙ නුඹ මට බැන්නාමයි...
මචං මම මෙතරම් බොළඳ යැයි
සිතුනෙ ඇණවූ පසුවාමයි...

උස් මිටි කුණු හමුවී…

මොකෝ බොලා
ආඩම්බර ඔහෑටි
පලක් නෑ දැන්
රාජකීය පුස් ගැටි
බලාපල්ලා තව විඩෙන්
දෙගොල්ලොම එක හැටි
සභාවේ කුණුවලේ
සමාදානේ සැතපෙනා හැටි

එනවාද බලන්නට?

නොකියනා දහක් දේ
නුඹ කියාදෙන දිනට
නොපතනා දහක් දේ
පතන්නට හැකි දිනට
හිරු සඳුත් මුණගැසෙයි
එනවාද බලන්නට?

න්‍යෂ්ටික විදුවතා

තෝරාගෙන මූලද්‍රව්‍ය
සකසා පරිසරය රිසි
උස්සා උණුසුම
ඇතිකර ඝට්ටනය
වනසා
ගනී වාසිය

ජීවිතය අපරාදෙ

අරුත් සුන් ජීවිතය
ගෙවී යයි නොකියාම
අපරාදෙ මගෙ කඳුළු
කුමකටද දුක් සුසුම්
ජීවිතය ගෙවෙන වග
දැන දැනම ඉඳුරාම
සිනහ මල් දම් ගොතන
කවි වදන් තව කුමට

අමාවක සිරි

ගන අඳුර රජ කලත්
අමාවක රෑත්
ලස්සනයි

ආදරය...

දිනෙක බලාපොරොත්තුවක්,
දිනෙක සතුටක්,
දිනෙක විඳිමක්,
දිනෙක දුකක්,
දිනෙක විදවීමක්,
දිනෙක අලුත් බලාපොරොත්තුවක්...

රාවණා

තිබුනත් උරහිසේ ඔලු ගනනින් දහය

නැතුවද සිහිවුනේ රන් ව්‍යවස්ථාව

දහ අට පාස් නම් අදටත් රජ නේද

සීතා කැමැත්තෙන් එහෙනං නුඹ ගාව

පුංචි මල්ලිට…

කර දඩු උස් මහත් වුනාට

හීන් අඩියක් ගහලා දුමක් දැම්මට

හයයි හතරේ එවුන් එක්ක චන්ඩි පාට් දැම්මට

මට උඹව ලොකු නැත්තේ

තාමත් මං උඹේ ලොකු අයියා නිසා ....

ඇගෙන් මට...

වැටෙන්නට වෙර දරණ
පිණි බිංදු හත අටක
පහස විද සැනසෙන්න
සඳු නැ‍ඟෙන කණිසමට
විසල් තුරු සෙවන යට
මමත් ඉමි හැමදාම...!

බලු|වෘක

බල්ලන් ගොඩක් මෑද

වෘකයෝ කිහිපදෙනෙක්...

එක බල්ලෙක් වෘක හමක් පොරවන්

වෘකයෝ අබියස ගර්................

දෝංකරය

කඳු පුරා
පල්ලම් බහින
අන්දිරිස් ගේ
කන්නලව්ව

අම්මා...

ආරම්භයක් හෝ අවසානයක් නොමැති,
උපමාවක් උපමේයක් නොමැති,
ජීවිතයේ ජිවත් කරවන,
සජිවි ජිවය...

දුම්වැටි විරෝධය

කොණ ගිනිගත් බටයේ
කෙලවර මෝඩයෙක්!
ඒ මෝඩයට බණ කියන
තවත් මෝඩයෙක්!

අවසන් ගමන

සුවද මලක් සොයා
බඹරෙකු ඉගිල ගියා
බාඳුරා මලකට නතුව
හේ අවසන් ගමන් ගියා

ඉටිපන්දම

පුරෝගෙන ඉටිකිරි
නෙතෙහි
බලා සිටින්නේ
නුඹ හඬන්නද?
අඬන්නට එපා නුඹ
අඬන්නට වේවි අපිටත්
දෝරෙ ගිය විට
ඉටිකිරි
මේසය පුරාවට..

කුරුළු කූඩුව..

ගලක් ගසනතුරු
ඉහිරෙන්නට
බලාසිටි
කුරුළුකූඩුව

අවමගුල..

ශෝකයට පත් උන්..
මැරි මැරී උපදිති...
තුන්මාසයක්..

සඳක්...

කැටපතෙන්
සඳක් නරඹයි
සඳක් යට!

නුඹේ නමට තිබ්බ ඉඩ
හදවතේ කුරුටු ගා
කලු කලා නුඹ
ආයෙමත්
නුඹේ නමත්
වෙන නමක්වත්
ලියන්නට බැරිවෙන්නම...

නිදන් ගත පෙම

හදෙහි තැන්පත් ප්‍රේමයක් ඇත
ඉතා සුරැකිව එය තබා ඇත
නිතර නොවුනත් තවම ඉඳ හිට
මතුපිටට ගෙන අසමි දුක සැප

සුරගන හීනයක් සේ
පියාඹා ඇවිත්
රැගෙන ගියේ නුඹ
මිනිසත් බවේ අරුමයයි.......

අතීතය

සත්තයි
නුඹ ළඟ
මං
හරි
අසරණයි...

ඓශ්චර්‍‍යා

ඓශ්චර්‍‍යා එන්න. . .
මටත් පේන්න. . .
ඇයි උඹ
සන්ධානේ උන්ටම
විතරක් පේන්නේ?

මලී

පින්න වැටී නිල් මිණිකැට දිලෙනු බලාපන්
පින්න කැකුළු මල් එකිනෙක පිපෙනු බලාපන්
ගොන්න ගහේ ගහ මුදුනේ ගිරව් බලාපන්
අන්න මලී මල් නෙළනා අගේ බලාපන්

ජංගම දුරකථනය

උඹට පරණ මට අලුත් වුණු
මං අනාථ වී උඹ ගොඩ ගිය
ජංගම දුරකථනය...........

සිරිමත් මගෙ සකි
චාටර් වැද්දෙකි
දැන් මල් පප්පෙකි
හෙන බේබද්දෙකි

ඉර ඉවසන සඳ සතපන

එකම අහස දිව රෑ මැද

හිරු සඳු දෙක නුපදින දින

අහසට සුසුමක්‌ නැගෙයිද

මම උඹට වැස්සක්ද ?
නැතිකොට එනකන් අඞන
ආවම යනකන් බනින

කුඩා පිණි බිඳ
කුහුඹුවන් අසල
මහ සයුරකි!

පසුතැවීම

ඔබ
අතැගිල්ලක
රළු මතක
දවන තරම්
මා අතැගිලි
තනිව ගමන් යන
හැම මොහොතක

මගේ හිතේ නුඹ ගැන
උපන් අපිරිමිත සෙනෙහසින්
මම නොකා නොබී
නුඹ වෙනුවෙන් නුඹට
හදලා දුන්න ඒ මුද්ද
නුඹේ අතින්බිම වැටුනා
මගේ හදවත වගේම
නුඹ පරිස්සම් නොකල හින්දා...

අලුත් මනමාලි

මොකට එනවාද
පරණ මල් සුවදවල්
අලුත් ගෙදරට
ගෙවදුණු පසුවත්

Tears of Tsunami

සොඳුරු සුදු පෙණ ගෝමරින්
සැදි නීලවන් ලමැදේ
අරන් සංගා ගත් සියක් උන්
නොමැත යළි දුටුවේ....

ඔවුන් යළි ඔබ ඇකෙන්
බැස එන මළවුන්ගේ දවසේ
දහස් තරු ඉටි පහන් පිපියන්
මේ කඳුළු අහසේ....

වසා ඇති කාමර
ඇටසැකිලි වලින් බහුලය.
හඳුනන ඇටසැකිලි වෙත්දැයි
බය හිතේ නිතරම!

පළමු හාදුව

නුඹ මුව සුසුමන් හා පා දැඟලිලි
මගේ හද විලසම කැළඹීනි කෙහෙරැළි
වළා තිරෙන් වසමින් වත හසරැළි
සඳත් අපට ඉඩ දුන්නා නොම දිලි

සුභපැතුම්!

රණවිරුවන්ගෙ විනාඩි දෙකේ

නිහඬබව බින්දේ

ලොකු සෑර් එවපු

එස් එම් එස් එක

සිනහව

දහසක් පැතුම් සඟවා
වත් ලූ සළු පිළි උනා දමා
කදුළු ගංඟා මැදින්
සිනාසෙන මෙ අරුමය
කියාදීපන් මට මිතුර

කඳුළ

හදවතක හැඩට කැපූ
ඒ රන් ඇරයුම්පත
කිණිසි පහර දෙයි
පැන පැන
අයිස් කුට්ටියක
සගවා තැබූ
අක්‍රීය කඳුළකට

පාළු හිත

පාළුවට දිගහැරුණු
මගේ මෘදු හිත් මඩල
කටු ගසා පාරවා
නුඹ විඳින රසය කිම?

මෝඩකම

හිතට එන හැම සිතුවිල්ලක්ම

නුඹට කීවා නම්

තාමත් නුඹ

මා ගාව.....

මගේ Job එක

උදේ හයට කාමරයෙන් පිටවෙනවා
රෑ නවයට ආපසු මෙහි පැමිණෙනවා
පැය හතරක් බස් රියටම යටවෙනවා
බලන් ඉද්දි මා දැන් වයසට යනවා

සන්නම්

ඔබ විලවුන් බින්දුවක්
වටිනා සන්නමක් ඇති
කොතෙක් සේදුවත්
සුවඳ නොයන

ලොවේ හැම තැනකම
ඇවිද සෙවූ මුත් ප්‍රේමය
මගේ හද පතුලේම
නොතිබී තිබී හමු විය

චන්දි ගෙන් මට............

සඳට එක් වෙලා සාවෙක් යන්නායා
ඉරට එක් වෙලා ගිරවෙක් යන්නායා
මලට එක්වෙලා බඹරෙක් යන්නායා
නුඹට එක් වෙලා මගෙ සිත යන්නායා...

හොරුන්ගේ දැක්ම(horoscope)

බොරු කාරයන්ට
සල්ලි ගරා දෙන
කොටු 12
තල් කොලය

වට නොවට

ඉස්සර,
කොයිතරම් නම්
වටිනවද?
ලේසියෙන් නොවැටෙනා හින්දා...

අද,
කොයිතරම් නම්
නොවටිනවාද?
නිතරෝම වැටෙන හින්දා...

ආදරය විකිණීම

පහන් කණු
යට
මුදලට
අලෙවි වන
ආදරය (රාගය)

පෙම් වළප

දුම් පිඹින
ඉස්තිරික්කයක්
ඔබ
හිතත් -පපුවත්
එකට පුච්චන

ජැකාගේ දූ

හපන් පැදුර
කාලේ ඉඳන්
හිත්ලෑවේ මං
උඹලට

එහෙව් එකේ ඇයි
බැන්දේ කොහෙවත්
නැති ඩොකෙක්ව
උඹ

සෝදිසි

ළපල්ලක මුදු තොල් උරා බී
කර බදන් නිදි පිනි බිඳක් දැක
හිරුගෙ මුල් රැස් දහර පිළිබඳ
ඉතා සෝදිසියෙන්ය තුරු හිස...

අසමත්

ජිවිතේ පාසලේ
මඟ හැරුණු පාඩමකි
අහිමි දේ නොපතන්න,
ඉතින් මම අසමත්මි..

මම නිවී සිටියෙමි.
වැස්ස ඇවිදින්
ගිනි තබනතුරු!

ළිඳ

මහලුකම නොදන්නා
සියඹලා පත්‍ර
මොනවාට එබෙනවාද
මහ ගැඹුරු
ළින් කටට ?

බෝඩිම් වුන ජීවිතය..

හැඩි කෙරුණු කාමරය
දුම පිරුණු පෝරණුව
මත් වතුර බෝතලය
වල් වැදුණු ජීවිතය

ආ වසන්තය

සරදම් නොකරමි
නොපිපුනත් පිපෙන මල්
වසත්කල නුඹමැයි
මට..

මූණුපොතේ මගේ ආදරී

මටත් වඩා
මූණුපොතේ
පැළ ටිකටයි
මාළු ටිකටයි
බේකරියටයි
ආදරේ කරන
මගේ ආදරී

ලතැවිල්ල

නෙළුම් පතක් මත
දඟ පෑ පිණි බිඳ
මොහොතින් දියමත
වැතිරී සැඟවිණි
නෙළුම් පතේ
සලකුණු කිසි නැතිවද
නැතිවූ දියබිඳ
ගැන සිත ළතැවිනි

සොරා ගත් තනුව

ආපසු හැරෙනු නොහැකිය
කීර්තිමත් ගායකයාණෙනි
යෝදයා
ඔබව සොයනවා
සොරා ගත්තාට
රන් බිජුලන කිකිළිය
අත හැර
ඒ මිහිරි තනුව

පාහාර, නරුම
කාලකණිනි, වනචර
මුස්පේන්තු, වලත්ත
වල්බූරු, බලු
චිහ්
තව වචන නැති හැටි
මට උඹ ගැන තියෙන
ආදරේ කියන්න
:@

සෙට්
වීම
දෙල්


ද්‍රව.........
වායු........
ඝන.......
"ඕකේ....."
ට්‍රීං.......ට්‍රීං........ට්‍රීං.....
ආ..... අම්මා????????????

Massage Clinic

ඇස් බැඳගෙන
මස් මිරිකමි
ගෙදර ගිහින්
කුස් පුරවමි

ආදරය...
හැරෙන්නට
අපි....
කතාකරනව....
ඉර හද තරු සමනල්ලු
හැමදේම ගැන.....
කොන්දේසි විරහිතව...

කොහේවත් නැද්ද.

එහෙත් නැත
මෙහෙත් නැත
කොහේ හෝ
ඇතැයි සිතමි.
ඒත් කොහේවත්
නැති උනොත්?

විනාශයක්

අවුලක් නැති
පවුලක් ලඟ
break නැති
හදවතක්...!

රෑ පුරාම
ඔයා ඉල්ලුවා
මගෙන්
ආදරේ..... ...
ඈහෑරිලා බලද්දි
ඔයා
එතන නෑ....
හිටියේ,
ඉර....

නොලියූ කවිය

“නොලියාම ඉන්නෙමි” යි
සිත සිතා තැවෙන විට
සිත පතුල කිතිකවන
නොලියවුන කවිය නුඹ!

ගැබ්බරව කවි අහස
වැලපවයි සලන්නයි
කවි අණුව කවි අණුව
සිතට නුඹේ නිදි බරිත

විරහ ගින්න

හීතලේ
ගැහි ගැහි
හිටපු මට
ලොකු ගිණි මැලයක්
ගහලා ගියා
පපුව උඩ
ඇය..

උපාසක උන්නැහේ

ජලය පිරි සෙම්බුවක්
හිස දරා භක්තියෙන්
මග දිගේ යන ගමන්
නොබී ඉන් බිඳක් වත්
පිපාසෙන් මිය ගිහින්

ඇළ

ඇළ හොඳින් හැඳ පැළඳ
ඇවිද යයි කුඹුරු මැද

වැව අරෙහෙ නිදි නැතිව
මේ ඇඳුම් මහපු බව
කිසිම වී කරලකට
ඇළ කියා නැත තවම...

හිස් නොවන ජින් වීදුරුව.

ඔබ අතින්
ඇය අතින්
වරින් වර
පිරවෙන
කිසි දාක
හිස් නොවන
මගේ ජින් වීදුරුව

නරි වදන

හඳේ කිරි
තිත්තයි
පැණි දැම්මත්
තිත්තයි...!!

ආන්ත්‍රාවයි

ඩයිනමයිට් පෙට්ටියක
බහාලූ
ගිනි කූ‍රැ දෙකක්
මෙනි
අපි

ඔබ

හෙට උදයෙත් හිරු නැගේවි.....

ඊයේ වාගෙම හිනැහේවි....

විදු පියසෙම ඔබ සොයාවි....

ඔබ නැති කල සසල වේවි....

එම්බා කරීනා කපූරුව
මා නුඹට ආදරේ
බව දැනත්
ඉම්බේ කිම තී
හිරිකිත රොෂානුව