ජීවිතය නිශ්ඵලයයි හැඟුණු අවස්ථා දෙකක් විය...
එකක්,
ඔබ මා වෙන්වුණු මොහොතය,
අනෙක,
මට මා මුණගැසුණු මොහොතය...

ඛේදවාචක‍ය (විනිශ්චය නුඹට...)

දස අවුරුදු බාල නැඟණිය
පුරුද්දට දුවන් විත්...
පනියි මගෙ ඔඩොක්කට
සුදු අයියේ.... සුදු අයියේ...
හිටි හටියේ අම්මා විත්
අනේ මගෙ පොඩි කෙල්ල
බහිනවා ඔඩොක්කෙන් බිමට..
වැරැද්ද......
සේයා ගෙද?? මීඩියා ගෙද??

අපූරු ඉරිදාව

සැනෙකින් විත් නුඹ ලඟට
පතන්නට සුබ පැතුම්
නුඹේ නව හැරවුමට
සිතුනත් මට....
නොහකිය මේ ජීවන පෙරලියේ
සිහිනෙන් විත් නුඹ ලඟට
පතන්නෙමි සුබපැතුම් අව්‍යාජව
හද පත්ලෙන්ම
අපූරු ඉරිදා සැන්දෑවේ....

නිදහස

ගලන ගගක්
තැන්නේ විදින
නිදහස
ජිවිතයේ නැතිද

වතුර වගේ කවි

අදහසක් හැඩකර
නිමවන කවියකට
තමන්ගේ හැඩ දෙන්න
තනන පඬියන් කොහෙද

නොයෙක් හැඩ ගෙන
විසිතුරු මවන
ජල පොදක් මෙන්
කවියකට ඉඩ දෙන්න
සිතේ හැඩ ගන්නට
සිත් සේ විඳෙන්නට

කොණ්ඩයා

සමාවෙයන් අයියෙ
මට උඹව
බේරගන්න බැරිවුණා

මහඟු ප්‍රේමය

රැයේ නින්දත් නොනින්දත් මැද
යොදුන් ගව්දුර අෑත නුවරක
සීතලේ ගුලි වෙමින් ඉකිලන
මහඟු ප්‍රේමය මහද සනහන
සිහිනයෙන් මෙන් ළඟට සපැමිණ
පුසුඹ ඉව කොට ගතේ දැවටෙත......

හඬක් නෙ‍ානගා විටෙක මතුවන
පෙනී නොපෙනී කෙමෙන් බොඳවන
සිත පහන් වී ඔබේ රුව දැක
දෙනෙත් අග කඳුළක්ය මතු වෙන

ගොත්‍රික වු සමාජයක උඩුගම් බලා පිනිම

කුලේ හොයා විවාහවී
සැබෑ අදරය සෙවිම

විශ්වයේ රෞද්‍රම බන්ධනයට හසුවී සිටියේය ඔහු...
ආදරය කිසිදා නොලබන්නට කවියෙක් ව සිටියේය ඔහු...

'චිහ්'

'තහ්' හඬින් වැටෙන
ගොම තලියට
'චිහ්' කියන මම
එපොහොරින්
පිපෙන මල් සිඹිමි
හිස පහත් කර....

නමුත්

මිහිදන්ය වසන්තය
සුපසන්ය අතීතය
නමුත් පිබිදේ
තුරින් තුර
අමිරි මතකය
බාඳුරා මලක් වී

ආදර කතුර

තව කිරිලියක් වෙත
පියඹන්න හිතෙනවා
ඒත් නුඹෙ ආදරේ
මගේ කටු කපනවා....