ආකිංචන්‍යය ඛලිතයකි

ඉදින් නම්   නුඹම   නිශ්චය කලේ
නුඹට සාදරය නෙදක්වන අයෙක් වෙත 
නුඹ අනුරක්තව සිටීන වග 
ආචාරසම්පන්න වනු මැන ඹබම ගැන
ආකිංචන්‍යය ඛලිතයකි එය

එකොළොස් වැනියා කියූ කව

උදේ ඉඳන්
විකට් අරන්
මදැයි ටිකක්
හිටියා ඉඳන්

බෝලත් ඉවරයි
කඩුළුත් ඉවරයි
දැන් යනු!
ගිහින් ගනු!

අන්තිම බෝලෙට
ලකුණු අටක්!

මම

රිදී රේඛාවක්
නැති
කළු වළාකුළ
මම

ආයේත් ඇවිත්
ආදරේ අරන්
නවතින්න
ඉඩක් ඇතිනම් ..
සසරේම රැදෙන්නට
නුබ ගාව
මම පෙරුමන් පුරන්නම් .

හිනා යන තැන

ගහ ගැන  හොඳින් දන්න මට
කොල කඩ කඩ පෙන්වන විට
මුවින් නොව හිනා යන්නේ මට
පශ්වාත් භාගයෙනි  ඇතැම් විට

Sharing is caring

<3 to share
everything with you
as long as you
share your <3
with me

සොලොස් කලා සපිරි සඳ.

රන්වන් ව දිදුලයි..
ලං ව බැලූ විට,
අඳුරු පැහැති,
ආවාට පෙනෙයි!!

වීරයා මැරිලා

මචං මල ගෙදයක්.......
මචං trip එකක්..........
මචං සෙට් වෙමුද........

        යමන් මචං
    
මචං මල ගෙදයක්.......
මචං trip එකක්..........
මචං සෙට් වෙමුද........

        සොරී මචං

නුඹ වෙනුවෙන්..

දිරි ගමි තවත්
නැත වෙහෙසක්
තව දැනුනේ..

නිදහස

ලිහිණිය ,
අප
නිදහස් පියාපත්
අතැතිව

අනුන්ගෙ කූඩුවල
නිතරම .

ලොකුඅම්මගේ දූවරු

ඉන්නකල්
නොසැලකුව තොපිලගේ
කඩු
මියෑදුනාම
කොස් කොටන්නද..?

ඔබ....

නිදා සිට එක් සිහිනයක
අවධිව බැලුවෙමි
අතරමඟ
“හැර ගොස් ඇත”

අපරාද කඳුලු, සුසුම්

නිකරුනේ ගැලු
කඳුලු අරගෙන
තෙමන්නට තිබුනා
වැසි නැති ගොවි බිමක්

නිකරුනේ හෙලි
සුසුම් අරගෙන
හමන්නට තිබුනා
සිහිලසක් නැති නුවරක් උඩින්

...අහිමි වූ කවිය...

ඇස රැඳුනු, හිත වැදුනු
තැන ඇදුනු, මගෙ කවිය
හිත බිඳුනු, ඇස ඇඬුනු
තැන වැසුනු මගෙ කවිය

මිදීම

විරාගී පිලි දැවටි
අනුරාගී කය,
සිඳ ගනිත් වල
කල දුටු කල

හුදෙකලාව

පාළුවෙන් හදවත වෙලා
තනිකමෙන් හෙම්බත් කරවන
‘හුදෙකලාව’
බැඳීම් වලින් ඈත්ව
අතීතයේ මතකයන් අවුස්සන
‘හුදෙකලාව’
වියළි ඇස් තෙතබරව
කඳුළු ක්ෂණ ඇහැරවන
‘හුදෙකලාව’
ඔබ වෙන්ව ගිය තැන හිඳ
ඉඳිරියට පෙරමං වසන
‘හුදෙකලාව’