පළිගැනීම

සිහිනයක  අතරමග
අත් හැරුණූ කවි පදය
සිත් විලේ මල් අතර
රැඳි බඹර තුඩ වැන්න,

කවි අකුරු නොම දන්න
හිතට කවි සිත දුන්න
කවි හිතෙන් පලි ගන්න
කවිකාරි නමුත් මම

පන්සල්

පිංකම් නැති
උත්සව ඇති
ධර්මය නැති
ආතල් ඇති

සැබෑව..

සිනාසෙන්නට වෙර අරන්..
කොපුල් සැලුවෙමි මදහසින්..
දත් විලිස්සා වියරුවෙන්..
බලා ඉන්නවා කැඩපතින්..
සිනාවත් මා හැර ගිහින්.....

පැයක්

රන්පාට පුරහඳ
සිනාසෙන මදහස
ඉඟි කරන දෑස් කොන
උණුසුම් දෙතොලට
සිරවුන පයෝධර

මද අඳුර කැටිවුන
චිරි බිරි හඩින්   නැලවෙන
පැල්ලමින් ඔපවුන
ලාබ කුටියක
ඔවුන් සැනහෙන

පසුම්බිය ඉඟි කරන
දුරට යන උණුසුම
බොහෝ කලකට ළං නොවෙන
දිර්ඝ චුම්බනය
වේලාව හැගවෙන

මේජර්

උණ්ඩයට
බිය නොවු
හදවත
ප්‍රේමයට
අත් බෝම්බය

විද්‍යාගාරිත කවිය

අත්හදා බලන්නට
රසායනාගාර ගත කල
කවිය
නව හැඩයකින්
එළිබැස ඇත.
..........
දැන් එය
අංක භාවිතා කර
මහා කවි ලියන්නට
තරම්
දියුණුය.

තිතක් නැති

නිවන්නට
නැත ගිනිදැල්
සිතන්නට
හද හැමකල්
පිරවි ආදර කතා
අතරින් ගයමි
මම ගුණ ගී
නුඹේ

අලස ප්‍රේමය මත
පිපෙයි මම
විලස
සේකරගේ කවියක්

ගැහැණු

ඇති කල
හිතට වදදෙන
නැතිකල ගතට
වදදෙන

නුඹ

සිත නිවන
ගත දවන
මම විඳින
මුදු කුසුම

ඔබ

තරු අතරේ සැඟවෙච්ච
ඔය නෙතු
නුඹ දුරයි
පියමනින මට බෝම

හෙමින් ඇවිත් ලං වෙලා හිතට
ඉන්න ආසයි ජීවිතේ පුරාවට
එකම එක බලාපොරොත්තුවක් අරන්
තවරන්න හිතයි ආදරේ හැමදාම..

අද හිනා උන තරමටම
හෙටත් හිනාවක් අරන් එන්න
බලන් ඉන්නවා මේ හිත
ගෙවෙන හැම තප්පරයකම..

අහිංසක.............. පුංචි හිතක්
විසිරැනු... සිහින එක්කහු කරන්
හිරිවැටුනු... විඩාබර දෙනෙතින්
මඟ බලන් ඉන්නවා..... මහ රෑ
වෙන්ව ගිය.......... හිතවතෙක්
යළි එනතුරැ......... අරන් ගිය සතුට අරන් ♥ ♥ ♥

තරු !

කාසි සෙලවෙන සෙයිලමේ
කෑලි කැපෙනා කරුවලේ
වාසි පැත්තට පාද නංවන
රාසි තරුවල දිලෙන තරු ඇත

පොද වැස්ස...

චුරු චුරු ගාන වැහි බින්දු අස්සෙන්

සුළඟකුත් ගත වැදේ මයිල් ගස් ඉස්සෙන්

ලාවට මත් වෙන්න ඇත්නම් මල් පුස්බෙන්
කවි පොත් පිරේ තීන්ත කූඩු සිස්වෙන්

ගෙවලා නෑ කියලා
''ලයිට්'' බිල ගිය මාසේ
කපනවලු අද හෙටම
ලයිට්.....

ඉතින් මං පටස් ගාලා
ගිහින් මගේ ''ලම්බෝගිනියේ''
ගෙව්වා ''භාගයක්''
බිලෙන්......

Beach Couples

ඒ අප නොව බව
නොම දැන මහ සිඳු
රිද්මය නංවයි
පෙර ලෙස රළ බිඳ..

අප්පච්චි ලා.....

ගිනිගහන අවුවේ
කුඹුර මැද්දේ ඉදගෙන
කරේ තියෙන ලේන්සුවෙන්
දාඩිය පිහිදන මගේ අප්පච්චි,
රූප පෙට්ටියෙන් මතුවෙලා
කූල් කරපු කාමරයක් අස්සේ ඉදගෙන
ගොවියගේ ප්‍රශ්න විසදන්න
බොරු පොරොන්දු දෙන
ආඩම්බරකාර අප්පච්චිට වඩා
සිය දහස් ගුණයක්
උඹව මට වටිනවා.....

කූඩැල්ලා

අවුරුදු තුනක් තිස්සේ
ලේ බිබී ඉදපු කූඩැල්ලා
තත්පර ගානකින් ගලවලා
විසික් කරලා දැම්මා
ඒත්,
තුවාලේ තාමත් තියෙනවා....

සකිසඳ මගේ පැතුම

රනින් රුවක් නැති නිසාද?
නුඹ මාගෙන් දුරු වුයේ...
පබාවතීය සේ නොවුනට
මාත් දැකුම්කළු නොවේද?
දැලි අඟුරින් පාට කෙරුව
සුදු පාටින් සිනාසලන
අවිහිංසක මුවමඬලක්
මටත් උරුම වු නිසාද?
පෙර කර කර්මයට ඉතින්
මා වැලපී පලක් වේද?
මගේ සොඳුරු සකිසඳ හෙට
පබාවතීය ලැබෙන ලෙසට...
කුස කුමරුගේ කුලෙන් උපන්
පතනෙම් මම් මේ භවයේම...

ආයෙමත් ඒ තරු

දල්වමින්

ජීවිතේ සැණකෙළි

අහස සිපගත්ත සේ පෙණුන

මල් වෙඩිලි

නිවී ගිය ඉක්බිති

මෙන්න යළි

අතීතෙට අයිති

අර

මලානික තරු කැබළි

ගුරු (නොගැයූ)ගිතය

දින දෙකක් ගෙවී
ඒ දෑස ගිලිහී
අදවත් ඒවි දැයි
බලයි මා විපරමින්
....................
එසේ නොසිතන්
නුඹ මාගේ අල්තීනායි
එහෙත්....,
නොවෙයි මා තවත්
දුයිශෙන් කෙනෙක්..

ජෙනරේටර්

ළමයි පොලිමට හදාන
උන් කටවල් පුරවන්නට
උඹේ විනෝදේ පිරිමහන්ට
රෑට තැලෙන මගේ තුනටිය
යකඩ කියලා හිතුවද උඹ

ගිණි හාදු

කඳුළු වැනි පිණිකැට
සිනහ වෙයි අහසට
රවී දෙවී එබී මුවවට
රැස් හාදු පුලුස්සන තුරු
කිසි නොදත් හිත

මිනිස් අවශ්‍යතා

නියගය පැවතී සමයේ
මහ වැසි ඉල්ලූ මිනිසා
මහ වැසි ඇද හැලෙද්දී
නියගය සැපයි යැයි සිතූ කල
මිනිසා කෙතරම් මුග්ධයෙකු දැයි
දෙවියන් තේරුම් ගත්හ...

(සැබෑ මිනිස් අවශ්‍යතා දෙවියන්වත් තේරුම්ගෙන නොමැත)

කිව්වට නාහන ගුරු

උඹට තවම
උඹත් එක්ක ජීවිතේ
බෙදාගත්තු එකාගේ
අගේ දැනෙන්න
ගත්තේ නෑ..,

ඒක දැනෙන්න
ගන්නකොට
උඹ පරක්කු වැඩියි
උඹටම
දුක හිතෙයි
උඹගැන එතකොට

අපේ දේ අගයමු AKA ගන්න අපේ දේ..

මේඩ් ඉන් චයිනා
පොලියස්ටර්
කොඩියක් වනමින්
තාලෙට ගයමින්

මම කෑ ගැහුවා
ජපන් ටීවී අස
සිරිලක දිනවා
ජය පැන් බොන්නට

නෙළුම්පත්

යාත්‍රා බඳක
එල්ලෙයි නෙළුම්පත්
ගසා යනු රිසි ව

සඳ හා හද

උණුසුමට එකතුවන
සීතලට ගුලි ගැසෙන
මේ පුංචි සඳවතට
විදවිම පමණමද...?

මම

පේරැසක මහා බරට
ජිවිතය සනසන්න
දුක් ගීත ගයමින්ම
ඉකිගසන කෙවිලියකී....

සුබ ගමන්!!

දුර ඉදන් ඉගි කරපු හද,
කජ්ජක් නෙවෙයි කියපු ඔබ
යන්න ගිහින්, හදටත් නොකියම. 
සුබ ගමන් ආම්ස්ට්‍රෝන් !!

රිදුනු හද

රිදුනු තැවුනු බිඳුනු හද
කැබලි කැඩී විසිරී ගිය සඳ
රිදුම් දෙන්නට ඉඩක් කොහිද තව
එහෙත් තවම රිදුම් දෙන සඳ
කොතැනදැයි සොයමි මම

පින් පව්…

හරක්
ලොරියක්
නවත්තලා
බෝධිය ළඟ
පඩුරු දාන්න…

පොත් සලකුණ

ජීවිත පොතේ
නැවතුන තැන් සිහිකරවන
පොත් සලකුණ
ඔබ….

ඔබේ උණුසුම

බලා නෙත් කොණින් මා දෙස
රවා ගස්සා යොමා වෙන’තක
ඔබ හිඳ ගිය අසුන - බස්රිය කොනෙක
හිඳ ගනිමි මම, සඳ බැස ගිය සඳ….

ඔබේ උණුසුම තවම
බස් රිය අසුන මත….

ඩැන්ඩි - SMART

නිශ්චිත

මිනිය හැකි

ක්‍රියාවක පදනම් වූ

තාත්වික

කාලරාමුව

ලබා උපන් හැටි

වීදියේ කෙලවරක
පහන් කණුවක් අසල
රැය ගෙවන සිඟන්නා කීවාලු
තස්මං න ශෝචාමි !!

උස් සඳුලු තලයක
නියෝන් එළිය යට සිට
සිටු වරයෙක් කීවාලු
තස්මං න ශෝචාමි ! !

චියර් ලීඩර්ස් ලා

එහා ගෙදර පොඩි එකා,
බත් කන්නේ නැති කොට....
අම්මා ඌව බය කරනවා...
ඔන්න පුතේ,
"චියර් ලීඩර්ස්ලා එනවා"...

පමා වු වසන්තය

අඩ සියවසක ඇවෑමෙන්
පැමිණිය ද වසන්තය
මහළු වී හමුව
සිනාසලමින් පැමිණියා...
පැසුණු හිසකෙස් අතර
රැදවුණු කාලයේ
ගොරහැඩි දැතින්
මෘදුව සැනසු...
පමා වු වසන්තය
හෙට සිටන් දළුලා වී
යළිත් අප එකට බැද...

අතීතය

නුහුරු නුපුරුදු
සොඳුරු හැගුමක
නෙතුපිය යට
හද කරයි සක්මන්...
සිත සනසන
ළතෙත් වදන්
දුරස් වී...
ළබැඳි හැගුමන්
ඉකිලමින් කුඳු ගතින්
තබයි අත්වැල්...

සඳ මිතුරි......

දුක හිතුනත්

හඬන්නෙවත් කොහොමද

කඳුළුත්

සඳ අරන් ගිය සඳ............

පාලම

එදා,
ඉඳහිට පොද වැස්සක මල් වත්ත මැදින් යද්දි,
වැරදිලා වත් අතින් නොඅල්ලපු ඔබ
පාලම උඩදි, අත බදාගෙන
මහවැලියට වැටෙතැයි බියෙන්.
අද,
ඔබ නැති සමනල පාලම.
වැටියන් ගඟට.

උම්ත්තකානුස්සතිය

සබ්බේ පෟතජනා  උම්මත්තකා. !!!

සබ්බේ බ්ලොග් කරුවානා උම්මත්තකා

සබ්බේ බ්ලොග් කාරීනා උම්මත්තකා..

සබ්බේ ඇනොලාද ඩබල් උම්මත්තකාමයි..

ප්‍රේමය

දිනෙක මා මළ පසු

සුදු රෝස මලක් අත ගෙන

පැමිණෙන්න,

මගෙ දෙණ අබියසට.....

බලන්න මං හද තුළට එබී

දිදුළමින් පෙනේවි

එදිනටත්,

නුඹ සිටිනා වග.....

මැරුණා නං....

හිතෙනවා මට
මැරිලා බලන්ට
කොමෙන්ටු වැටෙනා හැටි
මගේ බ්ලොග් එකට

බිළිඳු මුව

අදත් හරි හුරතල්

කිරී සිනා බේරෙයි

තොඳොල් වදනට 

හිනැහෙයි

වසර විසි ගණනකට පෙර 

 

ඔබ

අම්ල වැස්ස

ආසයි වස්සානයට තෙමෙන්න..
වැටෙද්දි වැහි වතුර...
ඒත් ඒ අම්ල වැස්සක්..
තුවාල වුනා මුලු ඇගම..
මගුලෙ තෙමෙන්නෙ ගිහිං

අමිල චතුරංග විසින් ලියන ලද්දක් ඔහුගේ අවසරය ඇතිව මිනි කවියට එව්වේ සුදු හංසී සොයුරිය විසින්..!  

සීලවතීලා

මැදිවියේ ගෑණු
කියවති ඕප
මරමින් මදුරු
කඩමින් උකුණු

අකීකරු සිත

මිරිඟුවට පෙම් බැන්ද
අකීකරු දැවෙන සිත
නිවා සනසවන්නට
නාඳුනන කෙම් බිමට
හැකිවේ ද යම් දිනක?

විවාහය යනු,

මානව කාමුක ආශාවන්,

සංස්කෘතියෙන්  ආවරණය කොට,

සික්ශිත සමාජයක් උදෙසා,

මානවයාට වගකීමක් ලබාදෙන,

ප්‍රසිද්ධ ලිංගික ආරාධනාවකි.
විවාහයට (නි)වැරදි අර්ථකතනයක්........

තරු කතාව

අමතකයි සදවතට
අහසෙ තරු තිබුනු බව
අමාවක් දා රෑක
ලොව එලිය කරපු බව

මේඝ සුරගනන් ලග
සැතපිලා සුව විදින
පුරා හද සුන්දරයි
නමුත්, තරු දුකින් අද

හැමදාම බැහැ ඉන්න
තරු කැකුල මිය යන්න
එලෙස කියු නමුත් හද
මිය ගිහින් දැනුත් මම

ශ්‍රද්ධාව

උනා ගත රැඳි
නුරා සළුපිලි
දරා ගත
ධවල සළුපිලි
පොහොය දිනයට
පිලිවෙතින් ඩමි

වෙන්වෙමින්

ළග නොමැති කල
අගෙයි නොම වෙද
ඔබ සැනසු පෙම ගෙන
පියාඹමි ඈතට

මතක මංසල ළග
නොහඩනු මගේ පෙම්වත
ඔබ නිසා තනිවුනද
නොසොයන් කොයිද මම

පුරසාරම්

මිලට ගෙන
දහස් ගනන් වටින
අවසරපත්
නරඹති
කුඩා දුරකතන තිරයෙන්
සංදර්ශන
ඇවිත් කියන්න
ලොවට ගියවග

සම්බුදු මාලිගාව

බලා සතර පෙර නිමිති
අතැර ගිය ප්‍රාසාද
යලි පුදා වදිනවලු
අපේ ගෞතම බුදු සමිදු

සිතක් තිබුණු බව දැණුනා
මට පෙම් කරතැයි සිතුණා
මගේ දෙනෙත් දල්වාගෙන
නුඔ එනතුරු මඟ බැලුවා....

මේ දුක සැපතක් සිතුණා
ඔබ ගැන ආදරේ පිරුණා
මගේ පුංචි හිතත් අරන්
ඔබේ වෙන්න මඟ බැලුවා..

පෙර භවයක  පිං අරගෙන
ඔබගේ මනාලි වෙන්නම්
මියෙනතුරා ඔය පපුතුර
මගේම කර දෙනවානම්....

කුමුදුණියන් සුපිපෙන
තනිකම හඬවන
සීතල නවම් මහේ.............
නුඔ ගැන මතකය
වද දුනි මසිතට
එන්නේ කවදා මෙහේ...........
ගිනි අවි තුරුලුව
වැහි අව් නොදැනුන
ආදර හිමි සඳුනේ...................
නුඔගේ ආදර
උරහිස අද්දර
ඉන්නයි මඟ බැලුවේ...............
රට දැය සමයට
ඔය හිත දුන්නට
තරහක් නොමැත මගේ.............
කඳුලක් ඉඳහිට
නෙතු මත උන්නට
මම ආදරෙයි අනේ.................

අප්පච්චී

කඳුලු නෙතඟ පිසදාලා
මට ලංවුන අප්පච්චි.....
ඔබ තරමට ආදරේ කල
කෙනෙක් උන්නාද අප්පච්චි....

බත සරි කලේ අපි වෙනුවෙන්
බත් නැතිවද අප්පච්චි......
දුක දුරු කලේ අපි ලඟ තිබු
දුක් විඳලයි අප්පච්චි......

සොඳුරු වචන අඩු වුනාට
නුඔ සොඳුරුයි අප්පච්චි.....
අපිව අපිට දුර උනාට
බුදුසරණයි අප්පච්චි.......

 

කඳුල

නෙතින් මතුවූ
උණුසුම් කඳුළු කැට
උණුසුම පහව ගොස්
මිදී වියලි ගිය විට
ගෙනදෙයි සහනයක්.....

නෙතින් නොපැන්න
සිරවුණු කඳුළු කැට
හදවතෙහි සිරවී
වේදනාකාරී
සුසුම් ගෙනදෙයි.....

එබැවින්,

සිත නිවෙන්න
ඔබ හඬන්න.......

හිනහී ඉදින්...

හිනහී ඉදින් මගේ සද
මගේ නොවුනාට කම් නැත.........
කඳුලැල් මතින් දිවිමඟ
මට ජයගන්න වෙර ඇත..............

සොඳුරුයි සිතුනු දිවිමඟ
කඳුලැල් උනත් කම් නැත............
ඔබ මෙන් මමත් හිනහෙන
දිනයක් උදාවනු ඇත...............

ටිකිරි ලියා

ටිකිරි ටිකිරි ටිකිරි ලියා
ෆෝන් එකත් කණේ තියා
මෙලෝ වගක් නැතිව ගියා
බස් එක ඇගෙ උඩින් ගියා

#KGකවි

ඔතා යමක් මැදට දමා තුනී ලියුං කොලේ
සිතා අහස ළඟ ළඟමය කියා උරන වෙලේ
පිතා ළඟට එනු නොදැකම ඔතා උරපු කලේ
කතා නොකර දුම ඇරියම කණක් වැදුනි පොලේ

Nature Lovers

අභය භූමිය බලන්න
අපිත් යමු නුදුරෙදිම
බැරි නොවේවි
රෑ කෑමට
දඩමසුත් හොයා ගන්න
එනගමන් බලන් එමු
පඩිපෙලට කුඹුක් ගස්
බිත්තියට කොටි හමක්
කොහෙන් හරි
රැගෙනෙන්න

ගල

කාශ්‍යප රජතුමා,
ඇගේ සිත ගැන දැනසිටියා නම්,
සත්තයි....
මාලිගය හදනවා ඇගේ සිත උඩ...

ආකිංචන්‍යය ඛලිතයකි

ඉදින් නම්   නුඹම   නිශ්චය කලේ
නුඹට සාදරය නෙදක්වන අයෙක් වෙත 
නුඹ අනුරක්තව සිටීන වග 
ආචාරසම්පන්න වනු මැන ඹබම ගැන
ආකිංචන්‍යය ඛලිතයකි එය

එකොළොස් වැනියා කියූ කව

උදේ ඉඳන්
විකට් අරන්
මදැයි ටිකක්
හිටියා ඉඳන්

බෝලත් ඉවරයි
කඩුළුත් ඉවරයි
දැන් යනු!
ගිහින් ගනු!

අන්තිම බෝලෙට
ලකුණු අටක්!

මම

රිදී රේඛාවක්
නැති
කළු වළාකුළ
මම

ආයේත් ඇවිත්
ආදරේ අරන්
නවතින්න
ඉඩක් ඇතිනම් ..
සසරේම රැදෙන්නට
නුබ ගාව
මම පෙරුමන් පුරන්නම් .

හිනා යන තැන

ගහ ගැන  හොඳින් දන්න මට
කොල කඩ කඩ පෙන්වන විට
මුවින් නොව හිනා යන්නේ මට
පශ්වාත් භාගයෙනි  ඇතැම් විට

Sharing is caring

<3 to share
everything with you
as long as you
share your <3
with me

සොලොස් කලා සපිරි සඳ.

රන්වන් ව දිදුලයි..
ලං ව බැලූ විට,
අඳුරු පැහැති,
ආවාට පෙනෙයි!!

වීරයා මැරිලා

මචං මල ගෙදයක්.......
මචං trip එකක්..........
මචං සෙට් වෙමුද........

        යමන් මචං
    
මචං මල ගෙදයක්.......
මචං trip එකක්..........
මචං සෙට් වෙමුද........

        සොරී මචං

නුඹ වෙනුවෙන්..

දිරි ගමි තවත්
නැත වෙහෙසක්
තව දැනුනේ..

නිදහස

ලිහිණිය ,
අප
නිදහස් පියාපත්
අතැතිව

අනුන්ගෙ කූඩුවල
නිතරම .

ලොකුඅම්මගේ දූවරු

ඉන්නකල්
නොසැලකුව තොපිලගේ
කඩු
මියෑදුනාම
කොස් කොටන්නද..?

ඔබ....

නිදා සිට එක් සිහිනයක
අවධිව බැලුවෙමි
අතරමඟ
“හැර ගොස් ඇත”

අපරාද කඳුලු, සුසුම්

නිකරුනේ ගැලු
කඳුලු අරගෙන
තෙමන්නට තිබුනා
වැසි නැති ගොවි බිමක්

නිකරුනේ හෙලි
සුසුම් අරගෙන
හමන්නට තිබුනා
සිහිලසක් නැති නුවරක් උඩින්

...අහිමි වූ කවිය...

ඇස රැඳුනු, හිත වැදුනු
තැන ඇදුනු, මගෙ කවිය
හිත බිඳුනු, ඇස ඇඬුනු
තැන වැසුනු මගෙ කවිය

මිදීම

විරාගී පිලි දැවටි
අනුරාගී කය,
සිඳ ගනිත් වල
කල දුටු කල

හුදෙකලාව

පාළුවෙන් හදවත වෙලා
තනිකමෙන් හෙම්බත් කරවන
‘හුදෙකලාව’
බැඳීම් වලින් ඈත්ව
අතීතයේ මතකයන් අවුස්සන
‘හුදෙකලාව’
වියළි ඇස් තෙතබරව
කඳුළු ක්ෂණ ඇහැරවන
‘හුදෙකලාව’
ඔබ වෙන්ව ගිය තැන හිඳ
ඉඳිරියට පෙරමං වසන
‘හුදෙකලාව’

විරහව

හෝමෝ සේපියන්ස්
මූලික නාමය ලද්දාවූ
මනුෂ්‍ය වර්ගයාගේ
වාසගම
"වෙනස" වූ නියාවෙන්
ජීවන ආකෘතික
ශිෂ්ටාචාරයකට
පිඹුරුපත් සැකසූ
හිස් මොළ
ඒකායන අරමුණක
නතර වුණු
අපූරුව දැක
සුන් වී ගිය
හදවත්......

කෙට්ටු මදුරුවෝ

උදෑසන කාමරයේ
මදුරුවන් කෙට්ටුයි
මා සුරක්ෂිතයි
මදුරු දැල තුල...

කවි රහිත ආදරය

වචන රහිතව
නවකතාවක්ම ලියවෙද්දි
කවියකින් පුරවන්න
හිස් තැනක්
ඈ
කොහින්
හොයන්නද?

ජීවිතය

වසත් කල
මඳහසින්
සිනාසුන
තුරුණු තුරු පතකි
මා
ගිම්හානයේ
නටුවෙන්
ගිලිහි
යන...

හිනැහුනේ නුඹ මා සමගින......

බින්ද සිතැති නුඹෙ වත කමල
නෙතු ගැටිනි නෙතු කදුලු අතරින
නෙතු කදුල පිසදා ලන්නද
හිනැහුනේ නුඹ මා සමගින

කොයි අතේ ගිහින් මම මේ හිත හදාගන්නදෝ....??

කඳුළු වැල්, ඉකිගසා
හඬන සිත සනසන්න
ගලා යයි කොපුල් දිග
පිසින්නට නොයන්නෙමි....
හඬන්නට ඉඩදී සිතේ හැටියට
දුක නිවෙන තුරු..
බලා සිටින්නෙමි.........
කෙදිනක හෝ පිසලන්න කඳුළු
සිතට සැනසුම ලැබී
හිමිවූ දිනෙක නුඔ මටම

ඔබට පමණයි ආදරේ...

කල්ප ගණනක් ගෙවීයාදෙන්
ඒත් සිත නෑ වෙනස් වෙන්නේ
ඔබට මා පිදු ආදරේමයි
කෙදිනකත් නෑ නිමා වෙන්නේ
ලංව ගෙවු ඒ සොදුරු දිනයන්
යලිත්නම් නෑ ආය එන්නේ
එහෙත් බැඳිපෙම ඔබට පමණයි
අදත් මතුවත් උරුම වන්නේ..

ලෝ දිය

හිම දියව මොහොතකින්
රත් වේවී කඳු මුදුන්
මහා හඩ නංවමින
පුපුරාවී දරා උන්
රාග ගිනි

ගලනාවූ ළෝ දියෙහි
රස බලමි දිගාවී
පහස විඳිමින සකුරා මලේ
සුගන්ධය නම් නොමැත
තව තවත් ගලා යයි
කඳු මුදුන් පිනවමින්
මහා හඬ නංවමින..
ළෝ දිය....

ප්‍රථම වරද

රාත්‍රිය අත සියලු වරදය
ප්‍රථම හාදුව ඔය විදිහමය
අකුණු සැරයක කාන්තිය ගෙන
හදවතේ ලොකු ඉඩක නැවතෙන
සටන් කරනට පොළඹවාගෙන
යටත් වෙන්නට ඉඟි කරන එක
ප්‍රේමයේ එක් මායමකි තව

Twitter

අකුරු 140ක් අස්සේ
දුක සතුට හංගන
නොදැකි පිරිවරට
ලියන සන්නස

වෙනස

වඩාත් විනීතව
ලිපියක්ද දී
නැවත හැරී යන
සමනල

හොඳටම දගකාරව
මුහුනතම සිප
එහිම නවතින
මී මැසි

ඡන්දය

අපේ මුදල් අපිට කෙළින
අපි නොමදැන අපිම වඳින
අප හිස මත තියා හිඳින
පහෙන් පහට කල ගොංකම

එළි

ඔබ ගිය තැනක නොසිට
කණාමැදිරි එළියක් සේම
පුංචි එළි පත්තු කරන විට
මම කුමක් කියන්නද
සුපෙම්වත

අංගම

මගේ ජීවිතේට
උඹ පිම්බ හුස්ම නිසා
මම දැන්
full charge

කුරුළු පිහාටු සුප්

මටත් හොටක් ඒවිද
බීවොතින්
ඒ සුප්
කියව කුරුල්ලනි
ඔය හොට’ගින්ම

මතක

පරණ පොත්
පෙරලනා විට
පිටු අස්සෙන්
අහුවෙන
වේලිච්චි මල්

සුළඟ

නුඹත් මා පෙම්වතිය වැනිවී
නූමනා කල ළඟින් සිටිනා
ඇවැසි කල අස සේයාවකුදු නැති

නොගැලපෙන

ඒ අවන්හල
මා කෙහෙ‍රැලි කිතිකවන
කොපමණ කියන්නද
රවුම් මේස අපිට නොගැලපෙන බව

තීන්දුව

නිහඬතාවයෙන් පෙනී යන්නේ
යුෂ්මතා වරද පිළිගත් බවයි..!!!

නඩුකාරතුමා
අතවූ මිටියෙන්
මේසයට තට්ටුවක් දැම්මා..

නඩුකාරතුමාගේ තට්ටුවෙන් පෙනෙයන්නේ
ඔබතුමා මේගැන කිසිත් නොදන්නා බවයි..!

විත්ති කූඩුවේ දාරෙට
එහෙම හිතපු මම හෙමීට
තට්ටුවක් දැම්මා..

රළ

රළ නඟන එක් තැනක්
හැමදාම මතකයේ තබාගෙන
කඳුළක් වට්ටවමි

පිළිවෙළ

පරවෙනා හැම මලම
බිම වැටෙන්නට පෙරම
කඩනවා නම් හොඳද
හැඩි නොකර ගේ මිදුල

හදවතේ විදුලිය

නවතින්න හිතන විට
කඩා හැළෙයි කාන්තියක්
ඇස් පසාරු කළ
හදවතේ විදුලිය ඉතිරි කළ
අමුතුම කාන්තියක්

ඔබ කොහේවත් නැති
මට නැවතීමක්ද නැති

සෞඛ්‍ය

තලුමරමින්
අරක්කු
බුදියි සුදුළුණු
කට ගැස්ම

ප්‍රේම අංශු

ඔබ දිරා ගිය පත්‍රයක්
ඈත ගැඹුරු මුහුදක
අංශු ලෙස පතිත වුණ

හඳට බැනීම

උඩ බලාන බැන්නා හඳට
හඳට හොරන් පෙම් බැඳි මම
නැහැ සැලුනේ ඒ සඳවත
කෙල ගහගෙන මම මුහුණට

පෙම් සිත

මිහිමඬලේ ඉම සොයා
දුරට පියමන් කරන
පාට දේදුන්නක නැගි
හිරුට ඉනිමන් බඳින...
නුඹ දොඩන පෙම් කතා
හදවතේ පැල් බඳින
කළුවරට ආවඩා
ප්‍රේමයේ සැරිසරන...

අතීතය යළි නොඑන හිංදා

හද තද කොට
දෑතින් අල්ලා
දුකට සිනාසෙන්නෙමි
කඳුළු කැට උණු
නෙතට නුහුරු හින්දා.

සෙමට කෙමක්

වැස්සක් ඇවිල්ලා
වැස්සට තෙමිලා
කැස්සක් හැදිලා
කැස්ස වැඩි වෙලා

ඔන්න මං අඩනවා

මගේ හිතම රිද්දල
බිඳෙන් බිඳ
එක පිට ඇවිත්
ඇස්වලින්
කඳුළු කැට
පනින්නට හදනවා
දකිනවුන් දැකපුදෙන්
ඕනෙකක් හිතපුදෙන්
එහෙම නම්
ඔන්න මං අඩනවා

නික්මීම

අදිසි නිල් හරිත් වරුසාවක
අතරින්
ඡායාව නුඹෙ බොඳ වූ මීදුම් දුමාරයෙන්
හිනැහුනු
එහෙත් අද?
හිනැහිච්ච වස්සානය නැවතිලා....
ඇදහැලුනු අයුරින් ම
නොකියාම
ගිහින්.

ෆයිනස්

දහස් නෙක මිල ගෙවා
නිවස මැද්දට වඩවනා සඳ

ගොපලු විරුකම් තනා බැතියෙන්
තබා පඬුරුද එහි ම සෙවණින්

නව වසේ දින පළමුවට පෙර
ඇදෙයි කුණු මුලු සොයා බිම වැද

නැවත වසරක හිම දුරුත්තක
පැණ නඟී කිසි නොවූ විලසට