මැරුණා නං....

හිතෙනවා මට
මැරිලා බලන්ට
කොමෙන්ටු වැටෙනා හැටි
මගේ බ්ලොග් එකට

බිළිඳු මුව

අදත් හරි හුරතල්

කිරී සිනා බේරෙයි

තොඳොල් වදනට 

හිනැහෙයි

වසර විසි ගණනකට පෙර 

 

ඔබ

අම්ල වැස්ස

ආසයි වස්සානයට තෙමෙන්න..
වැටෙද්දි වැහි වතුර...
ඒත් ඒ අම්ල වැස්සක්..
තුවාල වුනා මුලු ඇගම..
මගුලෙ තෙමෙන්නෙ ගිහිං

අමිල චතුරංග විසින් ලියන ලද්දක් ඔහුගේ අවසරය ඇතිව මිනි කවියට එව්වේ සුදු හංසී සොයුරිය විසින්..!  

සීලවතීලා

මැදිවියේ ගෑණු
කියවති ඕප
මරමින් මදුරු
කඩමින් උකුණු

අකීකරු සිත

මිරිඟුවට පෙම් බැන්ද
අකීකරු දැවෙන සිත
නිවා සනසවන්නට
නාඳුනන කෙම් බිමට
හැකිවේ ද යම් දිනක?

විවාහය යනු,

මානව කාමුක ආශාවන්,

සංස්කෘතියෙන්  ආවරණය කොට,

සික්ශිත සමාජයක් උදෙසා,

මානවයාට වගකීමක් ලබාදෙන,

ප්‍රසිද්ධ ලිංගික ආරාධනාවකි.
විවාහයට (නි)වැරදි අර්ථකතනයක්........

තරු කතාව

අමතකයි සදවතට
අහසෙ තරු තිබුනු බව
අමාවක් දා රෑක
ලොව එලිය කරපු බව

මේඝ සුරගනන් ලග
සැතපිලා සුව විදින
පුරා හද සුන්දරයි
නමුත්, තරු දුකින් අද

හැමදාම බැහැ ඉන්න
තරු කැකුල මිය යන්න
එලෙස කියු නමුත් හද
මිය ගිහින් දැනුත් මම

ශ්‍රද්ධාව

උනා ගත රැඳි
නුරා සළුපිලි
දරා ගත
ධවල සළුපිලි
පොහොය දිනයට
පිලිවෙතින් ඩමි

වෙන්වෙමින්

ළග නොමැති කල
අගෙයි නොම වෙද
ඔබ සැනසු පෙම ගෙන
පියාඹමි ඈතට

මතක මංසල ළග
නොහඩනු මගේ පෙම්වත
ඔබ නිසා තනිවුනද
නොසොයන් කොයිද මම

පුරසාරම්

මිලට ගෙන
දහස් ගනන් වටින
අවසරපත්
නරඹති
කුඩා දුරකතන තිරයෙන්
සංදර්ශන
ඇවිත් කියන්න
ලොවට ගියවග

සම්බුදු මාලිගාව

බලා සතර පෙර නිමිති
අතැර ගිය ප්‍රාසාද
යලි පුදා වදිනවලු
අපේ ගෞතම බුදු සමිදු