අවංක පෙම්වත් තැන

ඇයට ඔහු ගැන
ඇති අයිතිය
අහෝසි වූ පසු
වදන් වලට
අයිතිවාසිකම්
කීවාය.

හෙලබස ඇයට
පිටුපෑවේ නැත.

උසුළු

තරු කැට
උසුළු නොකරව
මතු පුරහඳ වන
අද අඩ සඳට....

දුයිෂේන් කියන්නේ,

ආදරේ ගැන කුඩා කවියක්. . .

කුර්කුවේඋවේහි පොප්ලර්, 

බලාපොරොත්තුව ගැන ලියපු හයිකුවක්. . .

පාව්කා කොර්චාගින්, 

ඇකෝඩියනෙක ස්වර පෙලක්. . .

රතු චතුරස්‍රෙ,

කහ ගැහුන නවකතාවක,

රණ ගීත දළු දාන පිටුවක්. . .!

නොනියත

මන්ද මාරුත
මාර සේනා
සිඳී සියපත
දළින් දළ
තුරින් තුර

ජේසුනී

රැගෙන ගොස් උන්

නීතියේ තුලාවත්

මනින්නට බදු කාසි

එහෙයින්

උට්ඨානු වනු මැනවි

පියාණනි

කුරිසි පත් වන්ට

පළමුව

කලියුගයේ අවසාන

දුගියාත්

ඇරඹුම හා නිමාව

ජීවිතය හරි පුදුම
හුදෙකලාවක සැඟව
ඈතටම ඇදී යන
දිනෙක යළි මතුව එන
නොසිතනා මොහොතකදි
නැවතීමෙ තිත තියන.......

ඇරඹුමක නිමාවද...
නිමාවක ඇරඹුමද...

ජීවිතය හරි පුදුම
නොසිතනා මොහොතකදි
නැවතීමෙ තිත තියන
නොසිතනා මොහොතකදි
නැවත පෙරටම ගලන....

ආදරය

මගේ පපුතුරේ රැඳි

සුදෝ සුදු හිස් පිටුවකි

ඔබේ අත්ලත ඇති

වෛවර්ණ ක්‍රෙයෝන් කූරු අහුරකි

මල් එක්ක සමනල්ලු ලස්සනට පෙනුණාට
ලස්සන ම මල් අයිති දළ තියෙන බඹරුන්ට
උනුහුමට ගුලිවෙන්න උරහිසක් තිබුනාට
සමනල්ලු නැතුවාම පාලුයි ලු මල් වලට

මං

දුර අහසෙ රෑ සඳට 

පෙම් කළා හුඟදෙනෙක්

ඒත් ඉන් ළං වුණේ ටික දෙනයි

මං එයින් එක්කෙනෙක්

මං නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන්

මට ඇත්තම කියන්න!

ප්ලීස් ඩොක්ටර්,
මට ඇත්තම කියන්න,
මගෙ බඩේ පිපෙන්නේ මොන මල්ද?
පීරිසි වගේ පියෝනි මල්ද?
පැණි පිරුණු හත්පෙති මල්ද?
මේ තරම් සමනල්ලු පියාඹන්නේ ඒකද?

ඔය අතරෙ වල් රෝස පඳුරුත් තියෙනවද?
තියුණු කටු ඇනෙනවා රැවුම් පහරක් වැදෙනකොට
සමනල්ලු හිටි ගමන් මැරෙනවා දිගු දෙබැම සිහින් වෙනකොට

ප්ලීස් ඩොක්ටර්,
මට ඇත්තම කියන්න,
ලෙඩේ ඇත්තේ මල්වලද? සමනල් තටුවලද?

පසක් කළ සත්‍යය .....

එන විටත් නොගෙනාව...
යන විටත් ගෙන නොයන...
හිස්ම හිස් ඔලොගුවක් උර දරා
ඇවිද යමි සෙමෙන් පියවර තබා...

ඇත්තටම ජීවිතේ හරි බරයි...
සිතිජ ඉම අපැහැදිලිය-නොම පෙනෙයි...
හැරීමක් නොමැති මේ ගමන් මග
තනිව යමි ආ විලස තනිවම ම...

ප්‍රේමය විවෘත කර

කල් පනින්නට පෙරාතුව 

ප්‍රේමය

විවෘත කර සුවද

විදගත යුතුය...

අත්ලෙන් ලිස්සා නොයාමට

විලංගුලා

හදේ ගැඹුරක 

තැම්පත් කලයුතුය...

අතේ රේඛා කියැවුමට

තදින් ම

ඔබ සුරත

අල්ලා ගතයුතුය...

දුර ගමනක ඇරඹුමට

පෙරාතුව

ඔබ විසින්

පොරොන්දු දියයුතුය...

නොහමුවන්න ඈ..

ප්‍රේමයට අත වනමි
වියළි තුඟු තුරැක නැග
ම'පිසනා සුළඟින් යදිමි
ඈ නොහමුවන ලෙස
දැනේයැයි දුකෙන්
සුළඟටත් දුක.......

යුක්තිය

දෙවිදුන්ගෙ
රජු වූ
සක්විතිට
කොයිඹින්ද දෙවොලක්
එහෙවු මේ මනු ලොවේ
නුඹට අවනඩු
නැතිද
අසඩක්

විහගකට ඉතිරි කල

ගසකට තියෙනවා
සුරකිව තබා ගත්
කවියක්.

විහගුන් ඈත
ඉගිල ගොස්
නැවත ආ පසුව
කියවන්න ඉතිරි කල...ම

නිල් අහස කොයිතරම් දුරයිද?

ඒ තරම්ම ඔයා මට ළඟයි...

මිරිඟු

කවියෙකු දුටිමි

අනුභුතියක් ඇහිඳිනු අටින්

පරාජිත පෙම් සිත් බිමෙක‍

පැමිණ අතරමං වූ