තවත් මක් කියන්නද නුඹ නමට...

කවි ලියූ
කවි කියූ
නුඹ නමට
සද කියූ
තරු කියූ
නුඹ නමට
මම කියූ
අපි කියූ
නුඹ නමට
තවත් මක්
කියන්නද
නුඹ නමට

මෝඩයා

ඔබට ආදරය
කලත් මම
ඔබ නැත මට
කලේ ආදරය

අහිමි පෙම

බඹරෙකුට අහිමිනම් මලේ රොන් උරන්නට
විහඟුන්ට අහිමිනම් නිල් අහසෙ පියබන්න
සඳවතට අහිමිනම් වලාකුලු සිප ගන්න
නුඹෙ සෙනෙහෙ අහිමිනම් පෙම් බැන්ද මගෙ සිතට
කඳුලකට අවසරයි නෙතු අගින් ගිලිහෙන්න....

Niට..

Niශ්චිත නොවූ Niමේෂයක
Niශ්චලව Niහඬව නොකඩවා
Niදිවර්ජිතව Niශාචරව බැදි පෙමට,
Niසැකව දිනක ලැබේ යයි සිතුවද
පිළිතුර.,
නැත..!
Niයත වශයෙන්ම මා Niහඬය...!

කවියෝ

වලකි, පෙල ගැසෙති "කොලු" රස රහස් සොයා
නළුවෙකි, වට බැඳෙති "කෙලි" පෙම් පහස් අයා
කොටයකි, මිතුරු වෙති "දන" ලඟ නමමු කියා
හිඩැසකි, කවි කොටති "කිවි" සිත් පිරෙන නියා

හීනය.....

සුසුම් ගත නොවදින දුරක හිද
පෙමට ඇයි අවලාද සැහැසිව
දෙඇස සේ නුඹ වටින හින්දම
තාම තනියම හිත රිදෝගෙන

නුඹ...

කදුළු
වියලූ
සිනහා
සැගවූ
මහද
රිදවූ
දුරක
ගියපූ
නුඹ,

මම
හුගක්
ආදරේ
කරපූ...

මල් කැඩීම

ගිරගට වැදි
දුරකථන කුළුණක්
සඳු හා පෙමින්
හාදු පිට හාදු දෙන
ගිගුරුම් රැයක්

අහිංසක පෙම්වතා

නුඹේ සිනාවට
පෙම් කරපු මාව
දාලා යන්නේ
ඇයි අතර මග

මගේ ආදරය
කෝලමකට ගත්තද
මම නොවේ එය
විසිකරන්නේ

මළ කදක් වැනි
මගේ හදවත
නැවත වරක් ඔබට
මරා දැමිය නොහැක

මහිත් මිදුල
අමදින සද
මැකී ගිය
පා සටහන
ඔබ

♫සරම♫

වැස්සට
තෙමෙනඔලුවට...
"අඩියක්"
දැම්ම විට
කැහැපොට..
කුඹුරට
අමුඩයට...
අහො...
ඇහැරුණු විට
ඇඳ යට..!!!

මියැදෙනවා මමත් දවසින් දවසට...

හිත පුරා පිරී ගිය ආදරෙන්
මම එදා නුඹට දුන් රෝස මල
වෙලීලා ගිහින් අද
අමතක වෙලා නුඹට
මගෙ ආදරෙත්
මං දුන්න රෝස මලත්
මියැදෙනවා
මම දුන්න රෝස මල වාගේම
මමත් දවසින් දවසට.

හේලි ට

මිණි පරයමින් දිදුලන
කෙලක් තරුන් පිපි ගගනත
බාවකුත් එල්ලාන එළි දිලෙන
කොහේ යන්නෙද හේලී මේ උඹ ?

පායන විට සද සිසිලයි හැම රෑම
ඉන්නා විට නුඹ එලියයි සිත ගාව
හමනා විට මල් සුවදක් නොකියාම
නුඹට හොරෙන් මම ඉන්නෙ නුඹ ගාව

ගිනි කොපමණ
රන්වන් ද
ඇවිළෙන විට
අනුන් ගෙතුළ

3 වීල්

ගෑහෑනුන්
උපයාගෙන එනතුරු
උපයාගන්න පොරකන
හන්දීයේ තරුණ ශ්‍රමය

නුඹ

හිරුගේ රශ්මියෙන්
එළිය දෙන
සද මෙනි
නූඹ

ඉරණම

තණා'ග දිදුලන
තුෂර බිඳකි උදැහැන
හිරුට අතවනන
ඔහුගෙ හැටි නොමදැන

ප්‍රේමයේ ප්‍රතිඵල

අහෝ ප්‍රේමය
නුඹ මට කල හදිය !
මා බේබද්දකු කරවා,
පසුව කවියකු කරවු නුඹ
මා මහණකු කරන්න හදන්නේ
බොට පිස්සුද ?

හෙට?

පිපුණු මහනෙල්
සුවඳ මනකල්
දැනී ඇතිවෙන
දවස එනකල්....

ඇය
මා මෙන් සිනාසෙයි ද
තරු කැත බව
ඔහු කී විට

නුඹ සහා නුඹේ පෙම

සිතත් පෙම් කල මමත් පෙම් කල
නුබේ සෙනෙහස මහ මෙරයි
ලොවම මට නැති දිනක මවෙතට
ආව නුඹ හරි පෙම්බරයි
ඔහුට පෙම් කර පාරගත් සිත
සැනසුනේ නුඹේ පෙම නිසයි
හුදකලා මගේ හිත පුරා දැන්
ඉන්නේ නුඹ සහා නුඹේ පෙමයි

නොඑන ගමන් ගිය මිතුරා...

එක පැන්සල දෙකට කඩා අකුරු නොකෙරුවාට...
එකට සෙට්වී කරට අතදා නොසිටියාට...
නුඹ යළි නොයෙන බව ඇසුවාම...
දැනුනා දුකක් ගලපා ගත නොහැකි ලෙස...

පව් කාරයා

නූපන් දරුවන්
මිලියනයක් පමණ
දියේ ගිල්වා මරා දැමූ
මම පව් කාරයෙක් ද?

කුළුගෙඩියක් ගල අමතයි....

මම උඹව කඩද්දි,
මට රිදෙන්නෙ තරම් උඹට රිදෙන්නෙ නෑ.

රහස
හරි උනුසුම්
අතින් අතට
මාරු වීලා ම

තිළිණයක්

දෑත ගුලිකර
දෑතේ තබනෙමි
නොඅරින්න,
මා දුරක යන තෙක්...
නුඹත් මා මෙන්
නොකී පැතුමක්
පුංචි සුසුමක
දැවටුවෙමි මම

නිල් නෙතඟින් හොරෑහින් බලනා බැල්මයි
රත් දෙතොලින් හැඩ කරනා සිනහා පොදයි
මිහිරි මුවින් හඬ නඟනා කටකාර කමයි
ආදර සෙනහස් කෑදල්ලේ කුමරි ඔබයි

පිරුණු-නොපිරුණු

පිරුණු බව
සිතා සිටියෙමි
නුඹ ඇවිත්
සිතේ හිස්තැන්
පෙන්වන තුරු...

සියදිවි නසාගැනීම

රැයක් නිදිවරා හි‍ද එනතුරා මග රැක
මැරූවෙමි එක් කඩුසරින්
ඇය‍ට පෙම් කල මා

කඳුළු සිතුවම

රෑ උපන් කඳුළු බිඳු
නුඹ ලයෙහි හොවමි මම
ඇඟිලි තුඩගින් කඳුළු
සිතුවමක් අඳියි නුඹ