සවන

දහස් ගනනක් මුව විවිරවිය
අහිමියි කියන්නට නූඹ මට
විවර නොවුනා එකදු මුවක්
හිමි වේ යැයි කියන්නට

කපාලන්නට හිත්නා නෙවෙද මට
මගේ සවන

අම්මා

දරු ගැබක් කුස දරා
දසමසක් පෙරුමන් පුරන්නී....
සුවහසක් කල් වුව ද
අප නමින් පැතුමන් පතන්නී...

කැඳ බඳුණ

ඇය
පළුදු වූ
කැඳ බඳුන

කැඳත් ,
රැවුලත්

මහට
අහිමි කළ .

?

දකින්න ආසයි
ඒත් කොහෙද ඔබ ?
විඳින්න ආසයි
ඒත් කොහෙද සිත ?
කියන්න ආසයි
ඒත් කොහෙද ලඟ ?
ලබන්න ආසයි
ඒත් කොහෙද පින ?

අනේ අර සඳ තාම අඬ අඬ
හිඳියි මා හොරැහින් බලා
ඇයට මම කවි නොලිය හිටියොත්
එවනවලු ඈ කළු වලා

විටින් විට සඳ වහ ගනියි වත
වෙලා-ගෙන ගත කලු වලා
මට මොකෝ වෙත ඈට කවි නැත
යවමි සේරම තරු බලා..

ලියවේය දස දහස් කවි පද
ඔබේ නමින් ගොතාලා
කෙසේ පවසන්නේ වයාලා
ඔබ මගේ ජිවයයි ගෙවෙන දිවි පුරා

මවා රසදුන් සිනා කැන්
මහද ගැබ සිසාරා
ගෙනේ මිහිරක් හද තුටින් පුරවලා
‍රැක ගනිමි ඔබ මගෙයි සසර පුරා

අවිහිංසක පැතුම !

කඳුළු මුතුකැට හීන අහුරා
නෙත් අඟින් මිඳිලා වැටෙද්දෙන්…
සුවඳ මැකිලා පරවු පැතුමන්
සිත් අසපුවේ විසිරී ගියාදෙන්…
මගෙන් මිඳිලා දුර ඇදෙන රුව
තවත් එක් මිරිඟුවක් වුණදෙන්…
හිතම පාරා දුකක් දුන්නත්
ඔය හිතට සැනසුම ලැබෙද්දෙන්…!

තරු දෙනෙත දිළිසෙමින්
ආදරෙයි කීවාම...
පපුතුරේ හැන්ඟෙමින්
උණුසුමක් සෙව්වාම...
දාලා යන්නේ කොහොම මන්
ජීවිතේ නුඹ ගාව.......,,,

වහින වැහි හැම එකක්ම
එක වගේ නෑ
ඒත් ....
වැස්සෙ තරම කොයි වෙතත්
ඇදහැලුනෙ වතුර විදිහටමයි..

හිතට දැනුනු හැම දුකක්ම
එක වගේ නෑ
ඒත් ....
දැනුණු දුක කොයි වෙතත්
බොඳවුණේ කඳුළු විදිහටමයි..

මට මෙතනට පෙණෙනා සඳ
නුඹටත් ඔතැනට පෙනේද ?
මට කරනා විලසට ඇය
නුඹටත් ඇහැ ඉඟි මැරේද ?

සටන

කැහුටු බැල්ලියක්
සමග සටනක
ජීවිතය වැරදුනු
නාකි හීරලුවෙක්

කේන්දරය

ඔක්කොම තරු පිහිටා ඇත හරි හරියට
රාහු කේතු ඇත්තේ මගෙ ඉහ හරියට
චන්ද්‍රයි ග්‍රරුයි පිහිටා නැත ලග හරියක
සිකුරු තරුව වඩින්න මගෙ අත හරියට

කාලිදාස

මට දුරින් හිඳ
දැනුනත් නොදැනුනා සේ
පාන සෙනෙහේ මඟ හරින
කාලිදාස....
මේ ගැබ්බර හිත දරන්
තවමත් කවිකම් කරන
සතුන්තලා මම....

අනේ මගෙ ජීවිතේ
හොදම කල නැති වුණේ
ඇගේ වරදින් නොවේ
මගෙම වරදැයි සිතේ

"ආදරය" යන
නිමක් නොදකින අනන්තය
මම, ඔබේ නෙතඟින්
බලාඋන්නෙමි...
මගේ ලය මත තැවරූ
සුසුමින්...
ඔබේ සුවඳ තව
රිදුම් දෙන්නෙමි......

සිගරට් දුමෙන් පැහැ වුන
ඔබේ සුසුමක සුවද,
මකරන්ද සුවදට
සමකරන්නේ කෙලෙස,.

ලිවුවොතින් දහ පදක් අද මම
ඉන් අටක්වත් තවම නුඹ ගැන
එකක් වත් නෑ අනේ මං ගැන
ඉතුරු දෙපදෙත් ආදරේ ගැන

"ආදරය" යන
නිමක් නොදකින අනන්තය
මම, ඔබේ නෙතඟින්
බලාඋන්නෙමි...
මගේ ලය මත තැවරූ
සුසුමින්...
ඔබේ සුවඳ තව
රිදුම් දෙන්නෙමි......

දිගන්තය

අනන්තයක් වුව
සුන්දරයි හැමකල
නොම දත් නුඹ
සිටිනා ඉසව්ව

දිගන්තයක් මය
වසන්තයේ අග
වඩින කල නුඔ
මල් වැසි වස්සන

කරපිංචා

අත්ත බිඳ
පත්‍ර සිඳ
හොද්ද මත
වැටුනු මම

හොද්දෙ රස
බැලුව පසු
පැත්තකට
දමපි ඇය

බලාපොරොත්තුව

රැගෙන යන තුරු
නුඹේ ලෝකෙට
බලා හිඳින්නම්
දවසක් දෙකක් නොව
දිගම දිග කල්පයක් වුව....

අසම්මත පෙම

අසම්මත වෙන්න ඇති
සම්මතය බිඳ දමා
පටලවා ගත් නිසා අපේ අත්.....
ඒ වුනත්...

සම්මතය රැකගන්න
බිඳගන්නෙ
කුමකටද
සෙනේ සිත්.....

සුරාන්තය

කම් සුව විඳින්නට
සයනේ හරි බරි
ගැසුනමුත්
කන් බෙර සුද්ද විය
බඩ උඩට නැඟි
නුඹගේ කෙඳුරුමෙන්

ආදරයේ ඇදුරුතුමිය

අ' යනු 'ආ' යනු
කියනු වෙනුවට
සඥ්ඥක මූර්ධඡ අතරේ
සිර කෙරුවේ ඇයි මගෙ සිත

මැල්ලුම් ආදරය

ලියා තබා ඇති
මලවා ගත නොහැකි
මාගේ ආදරය
මැල්ලුමකි....

මලක සුවඳ
දොලක සිහිල
නොවිඳි සිතට
කියනු කෝම
පෙමක සුවය....

සමුගෙන යන්නට ආදා ඉදලා
මගෙ ලොවෙන්
පාර සොයන්නෙ ඇයි නුඹ
කඳුළැලි ගලනා මගෙ ඇසින්........

ඕපාදූප

හහ් අදත්
අරගෙන එන්න වුනා
කෝප්ප ගොඩක් ගෙදර,
මට පවුල එක්ක
ඉන්න වේලාවක් නෑ
මේවා හෝදන්න තියෙන නිසා
රෑට..!

ඉඩකඩ ඇති තනිකම

හිරවෙලා ආදරේ කරන්න
නැද්ද ක්‍රමයක්
මගේ හිත ලොකු වැඩියි..,
ඉඩ තියෙන නිසා හීතලයි

පුංචි පුංචි බලාපොරොත්තු...
බිංදු බිංදු කඳුලු කැට වලින් ...
ඩිංග ඩිංග දිය වෙලා යද්දි ...
හැංඟි හැංඟි මං බොතලයක්ම බීලා ...