සුන්දරම් ගේ පෙම්පත

මගේ නම සුන්දරම්
මම උඹට ආදරම්
තල්ගහ යටට වර වරම්
නැත්තම් මර මරම්

නික්මීම

නෙතු දෑලේ
දැවටුන ඒ සොඳුරු රුව
හද සදා පිරිමැද
කඳුළු බිඳුවක
මතක කැටිකර
මගෙන් දුරකට
නික්මුනා...

කුවේණි

අපහාස
උපහාස
විඳ දරාගත්තා
බැති සිතින්
කුවේණී
දරු ගැබත්
කුස දරාගෙන....

දුක
වේදනාව
විඳින්නට බැරුව
නොපෙනෙන මානයක ඉඳ
ඉකි බින්දා
කුවේණී
දරු ගැබත්
තුරළු කරගෙන....

ජීවිතය

කපා දැමු
අරලිය අත්තක්
ප්‍රසුත කරා
මල් ඉත්තක්
මියෙන්නට මත්තෙන්...

මතකය

මාලතී මල් සුවඳ
පිරුණු ඒ නිශායම
සිතුවිලි නුවර පුරාම
ඇවිද ගිය අනන්තය...
ළං ළංව මායාව
නෙතු පියන් දැවටෙන
සුන්දරයි නුඹ මතක
විඩාබර මගේ සිතට...

උඹ ගියාට පස්සේ

පමා වී ආ වසන්තයට මල් පිපෙන්න ගත්තා විතරයි
අනේ මේ මූසල සීත සෘතුව මකලා දැම්මනෙ ඒ ඔක්කොම
පූදින්න උන්නු පැතුම් මල්.....
හිතක් පපුවක් නැති එකා

“ ඕ....ඉන්න බෑ සීතලයි වහලා දාපන් ඔය ජනේලෙ
ගේ ඇතුලට සීතල එනවා..”

ෂික් හිතේ හැටියට දුක විඳගන්නවත් නැති හැටි
චිරි.. චිරි.. චිරි.. ඩස්!!

පැතුම

රතු ඉර ළඟදි
ආලය දුරුවුවා
කහ ඉර ළඟදි
නැවතත් අප හමුවේවා!

රෝග වාර්ථාව

ඇසේ වැළපිලි
සිතේ සිතුවිලි
නැතේ හසරැළි
නෙතේ කඳුලැලි

ගතේ හිතනැති
හිතේ නුඹනැති
නුඹේ දුකරැඳි
දිවිය නිමිනැති

තනිකම

සීත හිම මංසලේ
තනිව සරනා පැයේ...
ඉකිබිදින හද මඬල
නුඹ සොයා එන රැයේ...
මට ද නුඹ නුඹට මා
සැනසුමයි ළං කලේ...
සැම ඉතින් දුරුවෙලා
ඉකිබිඳින මේ පැයේ...

ඇය..

සන්සාර සිහිනයේ
සක්මන් කරන්නී...
නුඹම පතාගෙන
සසර සරන්නී...
නුඹ නමින් සැමදා
පේවී හිඳින්නී...
ප්‍රේමයේ සොඳුරුතම
දිව්‍යාන්ගනාවී.....

බේගල්

පට පට ගගා ඇවිලෙන හඬ එයි එ මට
වැටුනා වගේ ගිනි හුළ බට කැලේ කට
තටු නැති උනත් ඉගිලිය හැක හතර වට
කට කලු දෙපා සතෙකුගෙ බේගල් වලට

හැබෑව

අහිමිවි යන නුඹ
ඇවිත් කීවා මට
අහිමිව යනවග
සිහිනෙන්

හැබැවක් වුනු
එකදු සිහිනයක්
නොවේ යැසි සිතු
සිතට ලැජ්ජයි

අහිමි වන්නට පරෙම
ඔව ඇවිත් සිහිනයෙන්
කිව් නිසා අදින් මට
අහිමි බව සිහිනයම

ගමේ අපි අපි මරාගෙන මරාගෙන දිනෙව්වා උන්
උන් දිනූ සතුටට උන් ජය පැන් බිබී නටත්දී
ගමේ අපි තාම මරාගන්නවා උන් වෙනුවෙන්
පලවෙනි දෙවෙනි බදාගෙන සුභ පතත්දී
අපි තාම මූණ බලන්නෑ පාරකදී ගමේ එකාගෙම..

පපුතුරේ සැඟවිලා
විඳගන්න ඔය සුසුම්..
ඇසිල්ලක් දෙනවාද
එකම එක වතාවක්

නෙතු පතුලේ කිමිදිලා
අහුලන්න පෙම් හැඟුම්..
නුඹේ නෙතු එළිය ඇති
ඇත්තමයි රත්තරන්....