ජීවිතය

වසත් කල
මඳහසින්
සිනාසුන
තුරුණු තුරු පතකි
මා
ගිම්හානයේ
නටුවෙන්
ගිලිහි
යන...

හිනැහුනේ නුඹ මා සමගින......

බින්ද සිතැති නුඹෙ වත කමල
නෙතු ගැටිනි නෙතු කදුලු අතරින
නෙතු කදුල පිසදා ලන්නද
හිනැහුනේ නුඹ මා සමගින

කොයි අතේ ගිහින් මම මේ හිත හදාගන්නදෝ....??

කඳුළු වැල්, ඉකිගසා
හඬන සිත සනසන්න
ගලා යයි කොපුල් දිග
පිසින්නට නොයන්නෙමි....
හඬන්නට ඉඩදී සිතේ හැටියට
දුක නිවෙන තුරු..
බලා සිටින්නෙමි.........
කෙදිනක හෝ පිසලන්න කඳුළු
සිතට සැනසුම ලැබී
හිමිවූ දිනෙක නුඔ මටම

ඔබට පමණයි ආදරේ...

කල්ප ගණනක් ගෙවීයාදෙන්
ඒත් සිත නෑ වෙනස් වෙන්නේ
ඔබට මා පිදු ආදරේමයි
කෙදිනකත් නෑ නිමා වෙන්නේ
ලංව ගෙවු ඒ සොදුරු දිනයන්
යලිත්නම් නෑ ආය එන්නේ
එහෙත් බැඳිපෙම ඔබට පමණයි
අදත් මතුවත් උරුම වන්නේ..

ලෝ දිය

හිම දියව මොහොතකින්
රත් වේවී කඳු මුදුන්
මහා හඩ නංවමින
පුපුරාවී දරා උන්
රාග ගිනි

ගලනාවූ ළෝ දියෙහි
රස බලමි දිගාවී
පහස විඳිමින සකුරා මලේ
සුගන්ධය නම් නොමැත
තව තවත් ගලා යයි
කඳු මුදුන් පිනවමින්
මහා හඬ නංවමින..
ළෝ දිය....

ප්‍රථම වරද

රාත්‍රිය අත සියලු වරදය
ප්‍රථම හාදුව ඔය විදිහමය
අකුණු සැරයක කාන්තිය ගෙන
හදවතේ ලොකු ඉඩක නැවතෙන
සටන් කරනට පොළඹවාගෙන
යටත් වෙන්නට ඉඟි කරන එක
ප්‍රේමයේ එක් මායමකි තව

Twitter

අකුරු 140ක් අස්සේ
දුක සතුට හංගන
නොදැකි පිරිවරට
ලියන සන්නස

වෙනස

වඩාත් විනීතව
ලිපියක්ද දී
නැවත හැරී යන
සමනල

හොඳටම දගකාරව
මුහුනතම සිප
එහිම නවතින
මී මැසි