ඔබේ ප්‍රේමය ඉවසමි

හිතවත,

ඔබේ ප්‍රේමය ඉවසමි
හැබැහින්
විසිකරලනු සවියක්
නැති හෙයින්....

අසමි මගේ රුවගුණ
හිලව්වට
මගේ දුක් ගී ඔබ
ඇසුව ණයට....

කියමි දවසේ කතා
නැතිකමට
මට සවන්දෙන
වෙනත් කෙනෙකු....

අගයමි ඔබේ ‍වෙහෙස
මා වෙනු‍වෙන්
කැපවෙන
ණයබර වැඩිකරන....

සිතමි ඔබේ පව
කවරදැයි
පෙම් කෙරුමට
මේ මෝඩ කෙල්ලට....

සුවඳ මල් පිපී තිබිණ

වසන්තය පැමිණි දින...

එතැන ආදරය පිරී තිබිණ

ඔබ මා මුණගැසුණු තැන...

ඔබට ප්‍රේම කිරීම
පුරුද්දකි
දිනපතාම
හිත කලඹවන
රහසකි....

ඔබට වසග වීම
මිහිරකි
ගැඹුරින් ම
හද කිතිකවන
හැගුමකි.....

බලා සිටීම
ශාපයකි
වේදනාවෙන් ම
සිත නිදිකරන
දඩුවමකි....

එවිට එය ආදරය මෙන්

ඔබට ඇසෙන්නට විය

සුසුමකින් ඔබේ හදවත

වෙලී තිබෙන්නට විය

ඔබත් මමත් අප දෙදෙන

අතීතයේ එක් දිනෙක

වයනු ලැබූ බටලී හඬක

කල්ප ගණනකට පසු ව

ඔබට එසේ අසෙන්නට විය...

මම

නෙත් කෙවෙනි
තෙමාලන
කඳුලක්ව ඉපදුණත්
සිනහවක් ලෙස වැඩී
දකින්නට වෙරදරමි
ලෝකය....

සොඳුර,

ඔබ මා හදවත සිපගත් තැන

මා සිහිනෙන් අවදිව බලන කල

කවියක් ඉපැදී තිබිණ

ළපටි ව

මැට්ටි..

දාල යනවා කිය කියා
හැමදාම ළඟින් ඉඳලා
දවසක
කියන්නෙම නැතිව
ගියා නේද?
මැට්ටි

සර්ව සම්පුර්ණ හීනයක්.....

ඔහු නොපවතින

ඔබ මා පමණක්

තනිව වන

සර්ව සම්පුර්ණ 

හීනයක්.....

පාට නොපෙනෙන

කළු සුදු පමණක්

ඇසට වන

ලොවකට විරුද

ප්‍රේමයක්.....

අපි දිය වී යන

මා පමණක්

හුස්ම හෙලන

ඔබට උරුම

හදවතක්....

මම තනි නොවෙන

මම ඔබේ වෙන

එක මොහොතක්.....

ඔබ ඔහුගේ නොවෙන

ඔබ මගේම වෙන 

මොහොතක්....

තත්පරයකින් සීයෙන් පංගුවක්

දිගයි ජීවීත කාලයකට 

වැඩියෙන් ටිකක්...