ඇගිලි තුඩු අගින් රහසින්
පිරිමදිනු මැන මා හිස
අකුනු සැරයක් ව එකවිට
පතිත වනු මා කොපුලට
ලොලීටා
උස් සිහින් නිතඹට
පුලුල් මෘදු උකුලට
සංයමය නැති එකයි හොද
සයනයක් නැති එක තමා වරද
ලොලීටා
සිහින් බෙදුම් රේකාවක
දිග පලල මනිමි මම
ඉස්සුනු කොකුම් තුඩු අගක සිට
රතුපාට සායම
දෙතොල්වල
බිදක්වත් නැති තරමට
උරා ගමි මම ,
ලොලීටා
අන්න ඒ වෙලාවට
ඇස් අගිසි වල කදුල
දියමන්ති පරාදයි මට
ලොලීටා
No comments:
Post a Comment