මුහුනු පොතේ පිටු අතරින්
හොයාගත්තු ඔයාව..
මුහුනු පොතේ පිටු අතරම
සැගව ගියේ ඇයිද

කියන්න මා හට
අමතක උනි
සිහිනෙන් ආ බව
ලගට ඔයා...
ඇවිදින් ගියෙ
ඇයි
ආපසු නොබලා..
කියන්න ඇයි
ඒ
ආදරෙයි නෙ
තාමත් :\

හිතට ආ
කවිය
අමතක වුනේ
ඇයිද :\
ඇගෙ කටහඩ ඇසුනු
සැනින් :(

සොඳුර
ඔබ පැවසූ පරිද්දෙන්ම
මේ ලොව වඩා සුන්දරය
ඔබ සුවඳ තැවරූ බොහෝ තැන්වල
සිනාසී මල් පිබිදිණ

මකන කැබැල්ලක කව

මකා දැමුවෙමි
පැන්සලෙන් ඔබ ලිව්ව
තනිකමේ අකුරු පෙළ..

අන්තිමට
කළුවී
ගෙවී
පැත්තකට විසිවෙන එක
හින්දමයි මේ තරම් දුක..

.....ම්තුරු වූ පෙම.....

දොඩමලු දෙනෙත් පවසයි හොරෙන්
ඇත මට යමක් කීමට සෙමෙන්
එනමුදු හැගුම් සසල යි සැලෙ යි
මා ඹබ වුවත් ඹබ මා නොවෙ යි

මදහස නැගෙයි දෙතොලග රැදෙ යි
නෙතු මායාමෙන් ඈතට ඇදෙ යි
සිතුවිලි කෙමෙන් හදවත පෙළෙ යි
එනමුදු දෙනෙත ඹබ අබිමුව යි

..............පෙම්වතුන්............

චන්ඩ හිරු රැස
දව යි ගහ කොළ මහ පොළව
නිහඩයි... නිසංසල යි

චන්ඩ මාරුතය
කළඔයි ගත සිත ගහ කොළ
නිහඩයි... නිසංසල යි

සැරිසරයි කළතයි කළඔයි
නිහඩයි.. නිසලයි..

දෙනෙත් තුල දෙනෙත්
දොඩමලුයි..
හැගුම්බරයි..

..........ඡීවිතය...........

කදුලු අහුරක
හිනා පොකුරක
සැබෑ අර්ථය
කුමක් දෝ..

වැයෙන ගීයක
ඇසෙන කවියක
සැබෑ රිද්මය
කොහේ දෝ..

පිපෙන කුසුමක
නැගෙන සුවදක
රැදුණු මතකය
ඹබේ දෝ..

මිහිරි ගීයක
මිහිර අතරෙත්
වැයෙන්නේ නුඔ
නොවේ දෝ..

............ ඇරයුම ...............

මහ මෙර තරමට
හිත බර වැඩි මුත්
යා යුතු මග නම් බෝම දුරයි
කරදර බාධක
මග රැක සිටිනා
කටු කොහොලින් යුතු මග කටුකයි
ඡීවන ගමනේ
දුක සැප අබිමුව
නොසැලෙන මනසක මුදු සෙවණයි
ඇරබුම කොනැනද
අවසන කොනැනද
මේ දිවි ගමනේ අරැත සොයයි...

.............බලාපොරොත්තුව...........

දෙනෙතක ‍බොදවුණු
කදුලක සැගවුණූ
බලාපොරොත්තුව දෝත දරා
ආසිරි පවනැල්
සීත සුළං රැල්
අතරින් ගමනේ වෙහෙස නිවා
සිනහව සුපිපුණු
සිහින වලාවක
පාවී පාවී පියා සලා
ඡීවන උයනේ
ව්ල් තෙර හිනැහෙන
කුසුමක සුවදක් ඇදෙමු සොයා..